Üzgünüm acı sözlerim için...

Üzgümüm acı sözlerim için..

Üzgünüm bütün olanlar için..

Üzgünüm seni kırdığım için...

Aşkımız süphesiz olmalıydı, lekesiz olmalıydı affedemem ben böyleyim....

İsterdim ki sen hayatımda ol, yanımda hep ama hep yamacımda ol..

Olmuyor sevgilim!

Ne yaparsam yapayım ben seni sevemiyorum.

Sevmeye çabalamıyorum da..

Bu yüzden her söylediğini didik didik beynimde inceliyor, eliyor kusur arıyorum.

Detaylara takılıyor şevkatini hırcınlığıma çeviriyorum.

Bıktırıyorum kendimden, cümlelerini kesiyor, suskunluğuna sebep oluyorum.

Oysa sen hep seni sevdiğimi sevdiğim için bütün bunları yaptığımı sanarken ben seni hiç sevmiyorum...

Seviyormuş gibi yapıyorum yalnızlığımı gideriyorum sonra da senden bıkıyorum...

Kurtulmak istediğimde ise senden " Aşkımız lekesiz olmalıydı, şüphesiz olmalıydı affedemem ben böyleyim.. " diyiverip seni de enkazlarımın arasına gönderiyorum..

Ne yapayım?

Ben böyleyim. . . . .