Uzun saçlılar

İnsanları ön yargılı olarak dış görünüşlerine göre değerlendirmek yanlış deyince başladı anlatmaya;

Uzun saçlılar oldum olası itici gelirdi bana. At kuyruğu gibi saçlarını arkadan bağlamalarnı veya omuzlarına dökmelerini hiç hoşlanmazdım. Nerede bir uzun saçlı erkek görsem içim bir hoş olurdu, ister yabancı ister yerli olsun fark etmezdi.

Nedeni belki de hippilere dayanıyor, hani o kir pas içinde, döküm saçım Sultan Ahmet Meydan’ında gezerlerdi.

Bir gün Ankara’da belediye otobüsüne bindim.

“Bilet” dedi şoför.

Para uzattım. Gözüme ters ters baktı.

Bilet almayı unutmuşum.

“Bir dakika, şoför bey , hemen bulayım” dedim.

Şoför,

“Olmaz” diye bağırdı.

“Bir dakika” deyince,

Şoför,

“Kardeşim, böyleler de hep bana rast geliyor.” diye kafasını sağa sola sallayarak bağırınca tüm yolcular bana baktı. Sırtımdan bir ter boşandı, bir ter boşandı, yüzüm kıpkırmızı olmuştur o an.

“Durdur arabayı inecek var” diyeceğim ve otobüsü terk edeceğim, durakta değiliz, otobüs gidiyor.

O an, uzun saçlı bir delikanlı orta sıralardan öne doğru yanıma gelerek,

“Buyurun” diye cebinden çıkartıp yırttığı bileti uzattı.

Teşekkür ettim. Borcumu sordum.

“İstemez “dedi.

“Yahu olur mu” diyecek oldum.

Baş parmağı ile “sus” işareti yaptı. Mahcup olmuştum.

O günden sonra uzun saçlılarla ilgili fikrim değişti.

Geçenlerde heykeltıraşın uzun saçlı olduğunu bile bile atölyesine gittim. Orada da uzun saçlı heykeltıraş güler yüzle karşıladı beni. Gayet kibar ve nazik tavırlarla bana yaptıkları çalışmaları gösterdi. İnşaat artıkları çivilerle ve diğer atık maddelerle yaptığı çalışmalarına hayran kaldım.

Kız tavlamak için saç bırakanları saymazsak, uzun saçlılar iyi adamlarmış be!

Bana ne! El alemin saç bırakıp kız tavlamasından.