Varlığım başkalarının varlığına armağan olsun mu?

İnsan, sürdürmekte olduğu varlığını bir başkasının desteği olmadan sürdürebilir mi?

Sorumluluk taşıyan her insan her gün başkalarının mutluluğu için, sağlığı için, eğitimi için, geleceği için, güvenliği için kendinden bir şeyler veriyor mu?

Hiç şüphesiz bunların hepsini sorumluluk taşıyan insan veriyordur. Bunları verirken kendi varlığını başkalarına armağan etmiyor mu? Kendinden bir şeyler vermiyor mu?

Bu gün sahip olduğumuz değerlerimizde bizden öncekilerin fedakârlıklarını inkâr edebilir miyiz? Elbette ki hayır.

Hepimizin bildiği gibi doğan her canlı yaşamını devam ettirebilmek için dünyaya geldiği çevrede yaşamsal imkân sağlayacak bir takım altyapıyı hazır bulur. Bu altyapı sayesinde yaşama tutunur ve kendisini geliştirir. Bunun içinde dünyaya yeni gelen canlının yaşaması için o canlıya adanmış varlıklar bulunmaktadır.

Bu insan içinde böyledir, diğer canlılar içinde böyledir, devletlerin geleceği içinde böyledir. Varlığını ve yokluğunu paylaştığımız ülkemiz için fedakârlık yapacak kimsenin kalmadığı bir günü hiç kimse düşünmek dahi istemez.

Bizler bu günümüzü kimlere borçlu olduğumuzu çok iyi bilen bir milletiz. Bundan dolayıdır ki, tasada, sevinçte, varlıkta, yoklukta her zaman bölünmez bir bütünüz. Bunun temelinde varlığını varlığımız için feda edenler bulunmaktadır.

Ülkemiz İlkokullarında her sabah töreninde öğrenciler tarafından coşku ve heyecanla okunan “Öğrenci Andı”mız vardı. Sorgusuz sualsiz bir gecede kaldırıldı.

Bundan neden rahatsızlık duyulduğunu hala anlamış değilim. Bu antla her sabah öğrenciler bu vatanı kendilerine teslim eden önceki büyüklerine değerlerimizi koruma ve iyi bir vatandaş olma sözü vermekteydiler.

Bizden öncekiler nasıl ki kendi canları pahasına bize bu vatanı bırakmışlarsa bizlerde, bizden sonrakilere bu vatanı en iyi şekilde bırakmanın sözüydü andımız. Bundan daha doğal ne olabilirdi ki?

Şunu unutmamak lazım ki; İnsan, doğası gereği toplum halinde ve çevreyle uyum içinde yaşamak üzere yaratılmıştır. Her insan ait olduğu ülkesinin milli ve manevi değerlerinin yaşaması için fedakârlık yapmaktan kaçınmaz.

Kendi varlığının, başkalarının varlığına bağlı olduğu gerçeğini bilen insan, gerektiğinde varlığını ülkesinin varlığı için, ülkesinin geleceği için ne yapması gerektiğini bilen insandır.  

2011 yılında Japonya’yı vuran dokuz şiddetindeki depremde zarar gören Fukuşima nükleer tesisindeki reaktörlerde patlama üzerine patlama meydana geliyor. Son olarak bir reaktörde yangın çıktı. Reaktörlerdeki nükleer yakıt çubuklarının erimesi ve bunun radyasyona yol açmasından endişe ediliyor. Bunu önlemek için Gönüllü Japon Bilim Adamları kanser olacaklarını bile bile canları pahasına rektöre girerek haftalarca orda çalışıyorlar. Bu örnek bile insan varlığının başkalarının varlığına bağlı olduğunu göstermektedir.

Yurdumuzda da, Çanakkale Savaşları, Kurtuluş Savaşı, Terörle Mücadele bu fedakârlıklara en olumlu örnekler olarak gösterilebilir.

Bu mücadelelerde hayatını kaybedenler ne için kaybettiler acaba.

Varlıklarını kimlere feda ettiler.

Varlıklarını feda ederken bu ülkede yaşayanların dinine, ırkına, mezhebine, inancına baktılar mı?

Onlar sadece ant içmişlerdi, varlıklarını başkalarının varlığı için feda etmeye.

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile iyi haftalar…