Vecdi’nin burnuna ne oldu?

Vecdi Abi…

Uzaktan akraba.

Emekli.

Geçen karşılaştık. Burnu dikkat çekecek kadar basık ve biçimsiz. Hatta yara izleri de var. Kaç zamandır soracağı fırsat olmadı. Kısmet bu güneymiş.

Anlattı;

İlkokul birdeyim.

Köy okulu.

Eskiden okula Aritmetik dersi için bez keseler içinde fasulye getirirdik. Saymayı öğreneceğiz. Çocukluk bu ya, ders sırasında bir eğlence buldum kendime. Fasulyeleri burnuma tıkıyorum, sonrada fırt edip çıkarıyorum. Bunu birkaç kez yaptıktan sonra zil çalmıştı. Teneffüste fasulye tanelerinden birinin burnumun içinde kaldığını fark ettim. Ne kadar ıkınıp tıksırdıysam da çıkmadı. Aslında çok da rahatsız etmiyordu öteki delikle nefes alıyordum. Hatta saatler geçtikçe onu kanıksadım bile... Fasulyem burnumda eve geldim. Annem de babam da çok asabi tiplerdi. Söylesem kesin dayak yerdim. Korkumdan diyemedim. Nasıl olsa çıkar diye... Ertesi gün ve daha ertesi gün hala çıkmamıştı fasulye. 4 gece başım ağrımaya, ateşim çıkmaya başladı. Sabah daha da kötüydüm. Bu halime evdekiler de ilgisiz kalmadı tabi ki. Derken söyledim fasulyeyi gerçeğini. Beni vilayete götürdüler, hastaneye. Ameliyata aldılar. Fasulye burnumda çimlenmeye başlamış. Yukarıyo doğru boy bile atmış. 10 gün daha beklesem çiçek de açacak. O günün teknolojisiyle fasulyeyi burnumdan çıkarmak için bayağı uğraşmışlar. Şeklimin sebebi bundandır Kemal kardeş…