Vurgun

Bazen yeniden ayağa kalkmak için en dibe vurmak gerekir. Acıta acıta, kanata kanata hem de...

Yaşananlar cam kırığı misalidir. Yutup içinize atarken, her bir parçanız kesilir belki ama, yine de susarak dinmesini beklersiniz bu acının. Tek kelime dahi etmek yorar sizi artık. Olup bitenin verdiği yorgunluğun üzerine uyumak ve bir daha uyanmamak istersiniz.

Zaman iyi gelir; kendinizi yeniden arayıp bulmaya.

Dibe vurmak iyidir aslında. Daha fazla düşecek yeriniz olmaz artık. Ayrıca, ayağa kalkarken daha güçlü olup, üçer beşer tırmanarak çıkarsınız en yukarılara.

.............................................................................................................................

Artık hüzünlü dizelere yer olmayacaktır şiirlerde.

Değiştiremeyeceğiniz durumlarla savaşmazsınız sonrasında.

Düşünmezsiniz sizi yoracak şeylerin üzerinde.

''Ama öyle, ama böyle... Bu da geçer'' dersiniz.

Unutup yeni bir şans verirsiniz kendinize.

Bunların zor olduğunu zannedersiniz.

Evet...

.............................................................................................................................

Zor olur, güç olur, ağır olur...

Ama en sonunda;

Siz de vazgeçersiniz...