Yağmaladıkların

Delirmiş yüreğim. Ya da benliğim
Garip sızılar kaplar, tenimin altında kan yerine, coşar deli düşlerim
Evrimleşememişim sanki, sızıntı yapıyor beynim
Kışlaşır evrenim, rüzgarların savurduğu, sürgün toprakların, taşın altındaki akrebin sesini duyarım

Ey Hazanım! hasatlarımı topla, tuzla, dondur
Sarmaladım saçlarımla, veririm düşsel yolculuğuma

Ben asiyim, ruhum asi. Bakışlarımın türü asi
Güneş! ne zaman doldurursun ışığını, sancılarını kimden sorarsın da, beni bulursun.
Yakarsın sürgünlerinde, toprakta, taşın altındaki çıyanlarında

Dünden kalanlarım, yağmaladıkların
Bir diken, yaralarımı ne kadar deşer de, kendini saltanatta sanır

Ey Karanlık!

Türümün son örneğiyim ben
Karalarım anlık, asiyim ben, güneşim.
Geceleri karanlık, gündüzleri aydınlarım ben
Vurgunları dağıtır, dikenleri söker,
sonsuzluğa ekerim ben...



Melda!!!