Yalancı çoban

Aşk seni affetmeyecek yalancı çoban. Bu bir beddua değil öyle sanıp üzülme sakın. Seven insan sevdiğine beddua edemez. Sevdiği ne kadar üzse de. Hayat tüm yükünü sırtıma bırakmışken sen aşkımı yerlere atıp süründürsende sana beddua etmek içimden gelmiyor.

Nasıl olurda sevdanı göremezsin. Seviyorsun belli işte her halinden. Söylesene seven insan neden aldatır? Sen kurallarına bile uyulmamış iman nikahı kıydığı kadına karım derken onu kaç kez aldattın? Beni neden hiç aldatamadın? Kim seviyor yada kim sevmiyor? Korkak bir yalancısın sen. Aşkı da beni de kandırdın. Ben affettim seni ya aşk affedecek mi bakalım seni?

Ben seni senden kıskanırken o kadın saatlerce benle konuşmana ses çıkarmıyor? Senin için sana vicdan yapmayan ben mi yoksa seni evliliğe zorlayan o mu daha çok seviyor?

Aşk böyle canımı yakarken sen ondan karım diye bahsetmeden mi daha çok dokunur bana? Yalancı çobanım çoban ateşinle yaktın beni. Belki bir gün seversin diye umdum. Belki bu yüzdendir beni sevdiğini iddia etmem kim bilir?

Ya haksızmıyım kurallara uyulmamış bir iman nikahı aşkı yok saymaya değer mi? 23 yaşında ama evli sevdiğim. Kadere kızsam bir işine yarar mı? Oda kabul etmiş aşkı yok saymayı. Ad takmış bile sevdamıza. 5 harfle tanımlamış “TUTKU”.

Aşk varsa eğer , diyor. Oda adanalı kızmış. Sevmekse eğer, diyor. Karısını seviyormuş. Ben nerdeyim bu hayatta yalancı çobanım. Kal, diyor. Gitmeyim de ne yapayım. Hoşça kal gecelerimi aydınlatan AY’IM. Hoşça kal YALANCI ÇOBANIM.