Yanılsamaların iz düşümü....

Kendimden yola çıkarak tanımaya çalıştım insanları. Bazen taşarak, bazen coşarak, kaçarak, kovalayarak, tutunarak, dayanak olarak, yol arayarak, yol göstererek, yavaşından hızlısına yeni kapılar açarak tanıdım kendimden yola çıkarak tüm insanları…

Öyle miydi gerçekten? Kendimden yola çıkarak tanıdığım insanları tanıdım mı gerçekten? Kendi kalıbımda yorumladığım, kendimden izler arayarak yakınlaştığım tüm insanlar kendileri miydi yoksa benim görmek istediğim kişiler miydi?

Herkese kendimden bir şeyler katarak, bana yakınlaştırarak biraz daha benden parçalar ekleyerek, yamayarak getirdim yanımda, benimle kalmaları için yeni özellikler yükledim daha bana ait, daha bana yakın, daha benden….

Bir gün kaybolanların benden bir şeyler olduğunu anladım, onlar gitmişti yoktu, benim yarattığım benden eklediğim, benden yamadığım ne varsa gitmişti. Başka, bambaşka insanlar gelmişti yerlerine. Üzerlerinde bana ait ne varsa söküp atmışlardı hepsini. Gerçek kendileriyle karşımdalardı, bunu görmek için gözümde şekillendirdiğim her şeyi sildim benden kattığım ya da benim gözümle baktığım, yerleştirdiğim ne varsa hepsini yok ettim.

Bir kez daha anlamaya çalışarak baktım yüzlerine, ben kendimden bir şeyler aramadan, bana yakın olamazlar mıydı, benden bir şey bulmasaydım bana bu kadar yerleşemezler miydi?

Aslında hepimiz farkında olarak ya da olmadan hep kendimize benzeyen insanları isteriz yakınımızda, en yakınımız en çok bize benzeyendir. Farklılıkları redderiz. Onların farklı renklerini görmek istemeyiz, daha çok bize benzeyen yanları dikkatimiz çeker. İlk tanıdığımız insanda önce kendimizden bir şeyler ararız. Bize benzeyen ne varsa sadece onları görürüz. Bize benzemeli ki bize yakın olabilmeli. Farklılıklara kapalılığımız en olmadık zamanda çarpar yüzümüze. Farklılığını gizlediğimiz, kendimizden sandığımız en yakınımız da ki kişinin varlığını fark ederiz birden. O farklıdır bizden bir şey yoktur. Onun farklılığıyla aydınlanır ortalık, biz ise şaşkınlıkla bakarız, tanıdığımızı sandığımız kişiye aslında ne kadar uzak, yabancı olduğumuzu fark ederiz.

Tüm farklılıklarıyla yaşamımda renklerin en kutsal yerlerine yerleşen herkes için, aydınlık sağladıkları için, bir gün güneşe, bir gün aya, bir gün gökkuşağına dönüp her şeyden birer tutam katarak yaşama lezzet kattıkları için, farklılıklarla yaşamanın lezzetine varmamı sağladıkları için, gülümsememdeki nedenler oldukları için, farkındalık yarattıkları için, GÜLÜMSEMENİZ eksik olmasın…..