Yapmaktan kaçındığımız olaylar, korkularımızın sonucudur.

Duygular, düşüncelerimizi oluştururlar.

Önce bir evi severiz, sonra öyle bir evi almak isteme düşüncemiz olur.

Duygularımız şiddetlendiği zaman, onunla ilgili düşüncenin de hayatımız üzerindeki etkisi de daha büyük olur.

Duygular kıvılcım gibidir. Bir kıvılcım olan ateş yangın da çıkarır, evimizi yerle bir eder. Bunun yanında iyi kullanırsak ateş, evimizi de ısıtır. Duygularımızda böyledir. İyi kullanmayı bilmeliyiz. Yani duyguarımız da ateş gibi yapıcı ya da yıkıcı olabilir.

İnsan olarak bazen duygusal bazen mantığımıza davrandığımız söylenir.

Bence hayatımızda duygularımız hep ön plandadır. Bizleri duygularımız esir almıştır. Hepimiz bunu bilsekde, çoğu zaman hem mantıklı, hemde pratik ve anlam ifade eden eylemler yaptığımızı düşünürüz.

Duygularımız temelde ikiye ayrılır. Bunlar arzular ve korkularımızdır.

Bizleri kontrol eden bunlardır.

Düşünürsek yaptığımız veya yapmadığımız şeylerin çoğunun, arzularımız veya korkularımız tarafından belirlendiğini görürüz. Yapmaktan kaçındığımız olaylar, korkularımızın sonuçlarıdır.

İnsanların çoğu çeşitli korkular nedeniyle hiçbir şey yapamaz hale gelmişlerdir. Herkes birbirini aldatıyor, kavgalar oluyor, sevgi bitiyor bunlar olunca bekarlıktaki mutlu hallerini kaybedeceklerini düünerek evlenmekten korkuyorlar. Evlenince birine bağımlı olmaktan, özgürlüklerin kısıtlamasından korkuyorlar. Yani evlilikte mutsuz olmaktan korkmaktadırlar. Bu şekilde hayatlarımızı korkular belirleyip, yönetmektedir.

Altında duygu bulunmayan hiçbir güç bizi fazla etkileyemez. Düşüncelerimizi arzu ettiğimiz şeylerin üzerinde yoğunlaştırırsak daha mutlu oluruz. Ama her zaman değiğim gibi, değişim zordur. Kendimizle ilgili olan düşüncelerimizi değiştirmek de hiç kolay değildir.