Yardım güzel ama ya unutulanlar?

Mübarek Ramazan’ın en güzel getirilerinden birisi ‘yardımlaşma’. Bunu yaymak için geçerli yöntemse ‘yardım kampanyaları’! Bu yıl hedef, ölümcül kuraklık yaşayan Somali. Afrika’nın doğusundaki sorun için başta Kızılay olmak üzere tüm yurtta olağanüstü çaba gözlenmekte. Reklam panolarına konulan ‘Somali’ye insani yardım’ afişleriyle halkın yardım duygusu kabartılmakta. Belediyeler yardım çadırları ve camiler aracılığıyla bağış toplamakta. Bakanlıklar, Valilikler, sendikalar, ihracatçı birlikleri ve benzeri kuruluşlar seferber. TV kanalları da anonslar ve programlar vasıtasıyla destek vermekte. Cem Öğretir ve Müge Anlı’nın sunduğu geceyle sadece bir saatte 10 milyon liraya yakın yardım toplayan ATV de bunlardan biri! Gecenin yayınına aldığı reklamların fiyatını yüksek tutan kanalın 412 bin liralık meblağı da kampanyaya bağışladığı belirtilmekte. İnsanlık adına gururlandırcı gayretler. Ancak beraberinde soruları da getirmekte… 

Kızıldeniz ve Hint Okyanusu’na kıyısı bulunan Somali’nin yanı sıra Etiyopya ve Kenya gibi ülkeler de kuraklık çekerken neden boş geçilmekte? Batılıların yer altı kaynaklarını sömürdüğü, korsanlar ve diktatörlük arasında sıkışan, yokluğa rağmen 7-8 çocuk yapan Somali’ye asıl yardım denizden içme suyu teminini göstermek olmaz mıydı? Osmanlı 1800’lü yıllarda Cidde’de bunu başarmış. Ama nedense bilgi çağında düşünen yok. Yoksa var da, ‘yardım kampanyaları’ kadar etkili reklam olmaz diye mi geçiştiriliyor? 

Bir de kendi muhtaçlarımızın görmezden gelinen durumları var. Kimileri hiç yardım alamazken kiminin de hukuka aykırı gerekçelerle sosyal yardımı kesilmekte. Oğlunu Çukurova Üniversitesi Kozan Meslek Yüksek Okulu’nda okutma savaşı veren ve üç kuruş maaş için uğraşan dul bayan Hatice Ulaş da bunlardan biri. Türkiye’deki ve KKTC’deki yetkililere mektupla( örneği bende) durumunu anlatan Ulaş ve niceleri neden umursanmaz? İşte bunu da anlamak mümkün değil. Somali’ye yardıma ve duygu sömürüsüne devam. 

Anibal Güleroğlu