Yaşamın kıyısında

İnsan bazen öyle sıkılır ki.. İşte ben oradayım. Her şey üzerinize üzerinize gelir gibi hissettiniz mi hiç?
Bakarsınız insanlar ufak şeylerden bile mutlu olabiliyor ama siz bir türlü keyif alamassınız. Yaşadıkça yaşamdan zevk alamamak... Hatta yaşadıkça bu organik yapının içinden çıkmak istediniz mi?

Bazen böyle şeyler hisseder insanlar, değil mi? Heralde ben de o noktadayım. Merak etmeyin kontrolümü kaybetmedim, ama hiç bir şeyden de zevk alamıyorum.

Çocukluğumdan bu yana bana öğretilen veya gösterilen her şey yanlışmış. Tabi ben bunu ancak anlıyorum. Benim yanlış bir çatı üzerine oluşan huylarım ve kişiliğim bütün bu olanların sebebi. Tabi ben bunu seçemem veya böyle olmasını istemezdim ama oluyor işte. İnsan bazen bile bile, en yakınlarının nasihatlarına dahi kulak vermeden yiyor naneyi.. Bu noktada anlıyorum ki, hatalar hatalara neden olmuş. Geleceğim de böyle mi olacak? İşte asıl önemli olan zararın neresinden dönerseniz iyi olur mantığı ile yaklaşmak olaylara...

Sizce ne yapmalı? Nasıl yön vermeli yaşama?

Helede zorunda bırakılan bir mecburi hizmet, bir askerlik ve bırakılmak istenmeyen bir aileniz varsa...