Yaşanılan Her Şey Bizi Büyütür

Bir gün öyle bir an geliyor ki büyüdüğünüzün farkına  varıyorsunuz. Yaşadığınız her şeyin sizin için aslında bir tecrübe olduğunu anlıyorsunuz. Yaşanılan tüm olayların ilerde sizi daha büyük belalardan koruduğunu farketmiş oluyorsunuz.

Benim durumumda tam bu olmuş oldu. Oturup düşündüm ve yaşadığım tüm saçma şeylerin beni büyüttüğünü anladım. Öyle ağır sınavlardan geçtim ki bazen çok yıpratsa da çok ağlattıp dibi de gösterse de bugün ben bu isem hep yaşadıklarımdan dolayı. Mesela ben geçmişte hep Pollyanna ruhlu bir insandım. Çünkü annem beni öyle yetiştirmişti. Kızım kim ne yaparsa yapsın sen kötü düşünme emin ol o kişi doğruya gelecek ve pişman olacak derdi . Bende hep öyle davrandım . Ama baktım ki hep üzülen benim ve kimse pişman olmuyor çünkü ben her şartta iyi davranıyordum .

Sürekli böyle devam eden bir döngüde yuvarlanıp giderken bir gün hayatımdaki en büyük kalp kırıklığını yaşadım hem de öyle böyle değil. Canım harbiden çok yandı.  Nefes alamıyor gibiydim sanki kalbimde camlar vardı sanki sürekli batıyordu.  Günlerce yataktan çıkmak istemiyordum.  Ne kadar iyi davranırsam o kadar kötü bir cevap alıyordum. Ve bir gece oturdum ve düşündüm hem de saatlerce artık ben bu olmamalıydım çünkü hiçbir şey düzelmiyordu.  Sabah olmuştu nerdeyse ve artık farklı biri olarak yeni bir güne merhaba deme vaktiydi. Hemen akıllara şu geliyor tabi insan bu kadar çabuk değişemez ki. Değişir arkadaşlar. Değişir çünkü değişimin ilk adımı ve en zor anı karar anıdır. Ve ben bunu başardım. Başardım ama 3- 5 saat düşünerek değil tabi. O 3-5 saatte sadece yaşadıklarımı düşündüm. Beni değiştiren şey yıllarca yaşadığım olaylardı.  Kabuğumun dışardan değil içerden kırılmasına izin verdim tıpkı bir civcivin yumurtadan çıkışı gibi. İşte hayatım bu noktada değişti. Çünkü herkes benden daha farklı birini görmeye başladı. Herkese iyi davranmayan sadece değer verene değer veren biri olmuştum. Kalbimi kıran o kişi aslında bana nasıl büyük bir iyilik yaptığından habersizdi. O kazandığı iddianın hesaplarını yapıyordu çünkü. Egosunu tatmin ediyordu . Ben ise bana yapılanlar karşısında insanlara almam gereken tavrı sergiliyordum. Yıllardır yapamadığımı yapıyordum ve doğal olarak insanlar şaşkınlık yaşıyordu. Ne olmuştu da bu kıza bir anda böyle bir hal almıştı. Oysa bir anda değildi ama onların gözleri bakan kör oldukları için hiçbir zaman gerçeği farkedemeyeceklerdi. Bu durumdan en büyük payı da o almıştı. Zaman geçtikçe farketmişti ki asıl kaybeden oydu. Çünkü bir insanın değişimine neden olmuştu. Çünkü yaptığı şeyler karşısında artık onu affedecek biri yoktu. Hatasını anlamıştı ama artık çok geçti.

Eminim şuan sizlerde yaşadıklarınızı düşünüyorsunuz olaylar gözünüzün önünden film şeridi gibi geçiyor ve bir yandan hüzünlü bir müzik açıp dinliyorsunuz.

Dinmeyen gözyaşlarınız birer birer yüzünüze düşünüyor. Yaralarınız kanıyor.

Ama size şunu söyleyebilirim  ki hepimizin yaşadığı kendi hayatımız için nice berbat olaylar aslında bugün bizi biz yapan şeyler.  Bu cümleyi  okurken bu kız ne saçmalıyor da diyebilirsiniz tabi ama oturup düşündüğünüzde beni anlayacaksınız eminim . Eğer bizler o kötü olayları yaşamasaydık aynı kalacaktık ve hala insanlara çok güvenen o minnoş kalpli bireyler olacaktık ve kötüler bizi hep üzecekti.  Şunu diyebilirsiniz tabi hala üzülüyoruz demek ki biz akıllanmıyoruz. Hayır arkadaşlar akıllanıyoruz hem de çok. Eskiden bizler için ölümden beter olan acılar olaylar şuan sadece bir göz yaşı ile kapanıp gidiyor. Arkamıza daha çabuk dönüyoruz. o tarz insanlara kapılarımızı daha çabuk kapatıyoruz. şans vermiyoruz . Çünkü biliyoruz ki bizi üzen yine üzer. O yüzden şunu diyebiliriz iyi ki yaşadık ve bugün biz olduk.  bugün ki bizler her zaman daha güçlü ve yere daha sağlam bireyler olacağız.

Yazıma şimdilik ufak bir es veriyorum. Ve artık yazmaya devam edeceğimi de burda belirtmek istiyorum.  Umarım hayatınıza sizi asla üzmeyecek insanlar girer ve çok ama çok mutlu olursunuz. Sağlıcakla kalın.