Yaşanmış ramazan geyikleri -4-

Daha önceki yazılarımda bahsettiğim, tekerlek farkıyla her akşam birinciliği alan jet hocanın rakibi olan diğer jet hocamızın camiinde idik o gece teravihte. Sıcak yaz günlerinin ve yoğun temponun etkisi ile nefes nefese devam ederken namaz birden elektrikler gitti ve camii karanlığa gömüldü.

Işıklar söndü diye namazı bozacak değildik tabi ki. Hoca da devam ettirdi. Normalde dört rekatta bir selam verdiği halde sanırım karanlıkta bir kargaşa, konuşma olmasın diye selam vermeden ama aynı hızla devam etti namazı kıldırmaya. Karanlıkta son sürat teravih namazımı kılıyorduk. Enteresan bir tecrübeydi cidden.

İkinci dört de yani sekizinci rekat da bitmeye yakın iken elektrikler geldi, hoca da selamı verdi. Cemaatin durumu gerçekten de görülmeye değerdi. Karanlığın ve aşırı süratin etkisi ile herkes kıbleyi şaşırmış bir haldeydi. Yönünü hafif sağa sola dönenler, sıkıntıdan ter basanlar, Uhud Savaşı’ndan çıkmış gibiydik vallahi.

Neyse ki rekat arasında müezzin salavat, tekbir, dua falan derken cemaat biraz nefes topladı.