Yaşasın AVM'ler, ölsün küçük esnaf!

Yazının başlığını okurken ön yargıyla “Aman yine kapitalizme karşı, küçük esnafın ölmesinden şikâyetçi klasik bir yazı” dediğinizi duyar gibiyim. Ancak yazının başlığını edebiyat olsun, gönüller ve küçük esnaf coşsun diye yazmadım. Gerçekten küçük esnafın önemli bir kısmının kepenk indirip batmasından memnun olduğum için bu başlığı attım.

Bu düşüncemden ötürü beni ayıplayabilir, kapitalizm yanlısı yahut AVM’leri destekleyen hükümet sözcülerinden birisi zannedebilirsiniz ancak hiçbirisi değilim. Ben sadece şerefsizliğin kitabını yazan bir kısım küçük esnafımızın batmış olmasından büyük memnuniyet duyan, adaletsizliklere “irite olan” bir vatandaşım.

Şerefsizliğin kitabının nasıl yazıldığı meselesine gelecek olursak, 80lerde çekilen Kemal Sunal’ın ülkenin gerçeğine mizahi bir açıdan yaklaştığı filmlerine bakmak yeterli olacaktır. Hepimiz o filmleri biliriz. Mahallenin şerefsiz bakkalı pirince taş karıştırır, hatta ağır çeksin diye pirinci sular. Sattığı malları toptancıdan bire alır mahalleliye 20ye satar ve daha neler neler…

Kimi edebiyat sever kişiliklerin “Mahallemizin bakkalı çok iyiydi, onunla selamlaşırdık, sohbet ederdik, isteyince veresiye alırdık, gece üşüyünce üzerimizi örterlerdi” tipinden dangalakça nostaljik hava estirerek önemli bir kısmı şerefsizce para kazanan bu mahalli kan emicileri desteklemeye çalışan yazılarını esefle kınıyorum.

Gerçeklerse şöyledir efendim: AVM’ler malı toptan alırlar, 1’e aldıkları malı, ürünün fiyatına göre en fazla 5 katına satarlar, mutlaka fiş verirler ve vergi kaçırmazlar, mal çürük çıkarsa değiştirirler, pek çoğu sizi evinize de bırakırlar.

Tuvaletleri, sinemaları ve oyun parkları olan bu AVM’ler planı olmayan b.ktan şehirlerimizin olmayan oyun parkı va yaşam alanı ihtiyacını da gidermek görevini de üstlenmektedirler. Kışın sıcak yazın soğuk olan AVM’ler banka ATM’lerinin hepsini bir arada bulabilme olanağı sunarak sizleri nakite ulaşmak için merkezi yerlere gitme zorunluluğundan da kurtarmaktadır.

“Satılan mal geri alınmaz” gerizekalılığının yaşanmadığı ulusal veya bölgesel AVM’lerde para kazanmak kadar bunu yaparken hizmet etmek de esastır. Ancak biz AVM işinin de içine etmeyi becerdik. Artık sadece mahallelerimizde açılan, başka şubesi olmayan ve eski şerefsiz mahalle bakkalı zihniyetine sahip, AVM görünümlü süper bakkalların da her yeri sarmaya başladığına şahit oluyoruz. Benim savunduğum AVM’ler bu küçük kan emiciler değil. Benim savunduklarım ziyadesiyle bölgesel ya da ulusal nitelikteki kaliteli hizmet veren AVM’ler…

Kısacası Müslüman Osmanlı’yı İslam topraklarında kâfire satanlar bugün nasıl ki bir türlü bellerini doğrultamadılarsa, mahalleliyi kazıklayan, üçüncü kalite mal satan, sattığı malı geri almayan, fahiş fiyata satış yaparak en kısa yoldan köşeyi dönmeyi planlayan eski bakkalımız için gereksiz gözyaşı dökecek değilim. İyi ki yok olup gittiler. Çok bile durdular!

O edebiyatçıların anlattığı gibi gerçekten bizim dert ortağımız, helal kazancın peşinde insanlar olsalardı onları değil AVM, Süpermen gelse yıkamazdı. Onlar kendi namussuzluklarının bedeli olarak battılar. Tabi bunu tüm esnafı baz alarak söylemiyorum. Şüphesiz aralarında halis esnaflar da bulunuyordu. Ancak kurunun yanında yaş da yandı. Bu hep böyle olmuştur.