Yaşıyorum "ben" sandığımla...

Korkuyorum kırılmaktan...
Saklıyorum kendimi, kırıcağını sandığımdan tüm canlardan...
Yaşıyorum birbaşına; samimi, içten bir tek dokunuşa dahi hasret...

Korkuyorum bağlanmaktan...
Saklanıyorum sevebileceği en çok hissettiklerimden
Yaşıyorum aşkı arayan yalnızı oynayarak...

Korkuyorum terk edilmekten...
Uzaklaşıyorum daha görürgörmez, yakın hissedebileceklerimden,
Yaşıyorum gerçekten "ben" dediğimin sesini unutmaya çalışarak

Korkuyorum aldanmaktan...
Sakınıyorum kendimi, dost sayıpta hayatıma aldıklarımdan bile,
Yaşıyorum çok yüzlü bir sahnede, dolabımda her güne ait farklı bir maskeyle...

Korkuyorum korkmaktan...
Cesuru oynuyorum, her sabah aynalara bile
Yaşıyorum "ben" varsaydığımla, her gece yastığıma gömülüp ağlayarak

Korkuyorum yanlızlıktan...
Beni "ben" olduğumda sevmeyecekleri gün gibi ortada olsa,
Yaşıyorum yanar döner ilişkilerle oyalanarak, kalabalıkta ama bir başına

Korkuyorum küçük düşmekten...
Paylaşamıyorum yüreğimdekileri kimselerle,
Yaşıyorum, çocuksu sevinçlerimi sessizce sadece boğazıma düğümlenenen sözsüz cümlelerde,

Korkuyorum reddedilmekten...
Yanaşamıyorum istediklerime,
Yaşıyorum, kimseyi beğenmeyen kibirli adamın maskesiyle

Korkuyorum yara almaktan...
Zırhlarıma sığınarak büzüldüğüm kimsesiz köşeden, gözlüyorum yaşamı
Yaşıyorum arzularımı tüm hayallerimi ve gerçek olmasını dilediklerimi; varlarmış gibi fakat, sadece düşleyerek

O halde ne diyebilirim ki sana?....
Sıyırlabildiğinde; o sahte, o perdelenmiş, o senin bile kim olduğunu bilmediğin yabancı "ben" den,
Dönebildiğinde yüzünü içinde ki saf ve mükemmel olduğunu bildiğim "sen"e
Açıpta gözlerini bakabildiğinde, içindeki gerçek "sen" in gözlerinin derinine,
Cesaret ve istekle kulak verdiğinde gerçek "sen"in sesine,

Ve artık gün gelipte; kendindeki o kırılgan, o zayıf yine de "sen" olan ve aslında mükemmel olan senden ürkmediğinde ....
Açabildiğinde kollarını ve kucakladığında; seni herhalinle, koşulsuz ve beklentisiz kabul edenler gibi sen de kendini...
Sevebildiğinde; her şeyinle sen de benim seni sevebildiğim gibi kendini...
Ve artık saklanmadığında yada kaçmadığında ve olabildiğinde huzurla gün ışığında, başbaşa kendinle; gerçek "sen"gibi...

Göreceksin ki;
Her şey ne kadar da pürüssüz,
Her şey ne kadar da akışkan,
Ve bir dağ başında da olsan, her şey ne kadar da ılıman...

Sevgi ve ışıkla,
Ayna

Mayıs 2007