Yaşlanmak Korkusu

Kendimize bakarken..geçen yılları yüzümüzde göremiyoruz.Biz hep aynıyız..Hep genç..hep dinamik..belki de öyle görmek istiyoruz..

Çok eski bir dostla,çok uzun zaman sonra karşılaştıgımızda,öpüşüp koklaştıktan sonra ilk soruyu patlatır bize hemen..Aramızda geçen dialog şöyle olur..

-Nasıl, çok degişmişim degil mii?..

Daha agzımızı bile açamadan,sorulara devam..

-Kilo da aldım baksana..yaşlanmışım degil mi?..

İşte en can alıcı soru bu..şaşırtmacalı bir soru..tasdiklenmemesi gereken bir soru.Nasıl cevap verebilir ki insan?.aradan çok uzun yıllar geçmiş..herkes yaşını başını almış.Çoluk çocuga karışılmış..

-Ya.. evet,çok degişmişsin yaa..bayagı bi yaşlanmışsın..nooldu sana böylee?..diyemezsiniz..

Arkadaşınızın meraklı bakışları altında,

-Yok canıım..valla hiç degişmemişsin,hep aynısın.bildiğim.......işte.

Karşınızdaki endişe dolu meraklı yüz,birdenbire mutlu bir ifade alır.

-Yaa sahi mi..canım yaa..çok teşekkür ederim.

Göbegim de çıktı biraz sanki biraz baksanaa... (el göbekte,karın içerde)

-Yok arkadaşım yaa..valla aynısın..

Karşımızdaki,o an sıranın kendisine geldiğini hisseder artık.. rahatlamış olarak,

-Sen de hep aynısın valla.. inan bana hiçç degişmemişsin..

Böyle karşılıklı birbirini rahatlatma cümleleri sürer gider... Daha sonra esas sohbete geçilir ortak anılar anlatılır..ve gecenin ilerleyen saatlerinde de eski fotograflar dökülür orta yere geçmiş yad edilir.

İşte orada gerçekler bir bir çıkar orta yere. Ama yine de,dile getirilemez nedense..içinden konuşur bu kez..

-Yaa ne kadar güzel çıkmışım..cildim de ne kadar taze..ne kadar diri,ne kadar parlak..göz kenarlarımda da hiç kırışıklık yok..

Başka bir resme geçer arkadaşımız bu kez..arkadaşlarla birlikte parkta çekilmiş güzel bir resim.Yine gülümseyen, yine mutlu bir yüz..fotograftan taşan bir coşku vardır.Fotografta baktıgı sadece kendisidir.. yanındakilere bakmaz bile..bir insan kendine bu kadar gıpta ile bakabilir mi?.

-Ne kadar genç ve mutluymuşum..o zaman herkes çok başka ve güzelmiş.Ben de çok başkaymışım canım..

Bazen de tam tersi olabiliyor insan..baktıgı her resimde kendi hariç..yanındaki insanların,geçen yılların etkisiyle degişime ugradıgını görüyor..ama kendisinin degişime ugradıgını kabul etmiyor..

Peki;

Yaşlanmak bu kadar mı kötü?..geçen yılların izlerini yüzümüzde,vücudumuzda görmek neden bizi bu kadar üzüyor?..Neden hep eskiyi düşündüğümüzde mutlu oluyoruz,bu günümüzden..gelecekten endişe ediyoruz..yaşlanmaktan neden bu kadar korkuyoruz?Neden sürekli eski halimizle,şimdiki kendimizi kıyas yapıyoruz?..

Oysa;

Her yaşın kendine özgü bir güzelliği vardır. Onsekiz'in..yirmisekiz'in..otuzsekiz'in.. kırsekiz'in..geçen her yaşla birlikte,daha bir olgunlaşır ve güzelleşir insanlar..hele ki biz kadınlar:))

Yıllar içimize acıları soksa da bazen..canımızı yaksa da..yüzümüzde izler bıraksa da..gözlerimiz bazen mahzun baksa da..zaman dinlendirir bizleri.Ve yıllar geçtikçe daha bir güzelleşiriz..tasaya hiç gerek yok ruhumuz da genç kaldıkça..biz hiç degişmeyiz..hep genciz..

SEVGİ'yle..