Yaşlı nefesler

Eski evlere ve özellikle eski Balıkesir evlerine karşı düşüncelerimi daha önceki yazılarımda size aktarmıştım biliyorsunuz. Milliyet Blog sayfalarında kalan yazılarımdan birine gelen bir yorum benim eski evler üzerine olan düşüncelerimde hiçte yalnız olmadığımı kanıtlamıştı. Aynı duyarlı tavrı daha birçok insanla paylaştığımı biliyorum.

Geçenlerde web sayfamız için arkadaşımla Balıkesir sokaklarında fotoğraflama çalışmaları yapıyorduk. Hem benim hem de arkadaşımın daha önce hiç görmediği sokakları ve evleri sanki yeniden keşfediyorduk. Her köşe başı bizim için yeni bir serüven. Her ev ayrı bir hikâye oluşturuyordu. Kare, kare Balıkesir’i çektik durduk. İşte bu çekimler esnasında farkında bile olmadan yine bir sokağa girdik. Başladık resim almaya, yanımıza yaklaşan adamı görmedik bile. Bize ne yaptığımızı sordu. Görevli olup olmadığımızı sordu uzun, uzun. Görevli olmadığımızı web sitemiz için çekim yaptığımızı anlattık. Derken yanına bir bayanı çağırdı, benim hanım dedi şu önünde durduğu evde doğmuş, orada büyümüş. O zaman böyle değilmiş tabi diye devam etti adam. Şimdi üzeri sıva ile kapatılmış ama daha önceleri taş duvarlar görünürmüş dedi adam. Adamın mesleğini unuttum ama bayan emekli bir öğretmenmiş. Bizim eski evlere ilgimizi görünce orayı da çekmemizi istediler. Bizde çektik. Eski bir ev bana dedi ki; Evlerde insanlar gibidir, hatırlanmak isterler. Bizde bunu yapmaya gayret gösteriyoruz. Eski sokakları, eski evleri, çeşmeleri, camileri, türbeleri tüm güzelliği ile eski kent dokusunu yok olmadan sizlere sunma çabasındayız. Sizlerden de yaşadığınız evlerle ilgili anılarınızı ve evlerinizin resimlerini bekliyoruz.

Unutmayın eski anılar ve evler bir zaman sonra size ait olmaktan çıkıp tüm topluma ait olurlar. Eski evlerin yaşlı dudaklarından dökülen seslere kulak verin. Bir süre sonra o yaşlı nefeslerde kesilebilir.