Yaşlı Yalnız Olabilir

Bazıları dünya seyahatine çıkabildiklerine göre 90 yaşının altında yaşlılık söz konusu değildir.

Bazıları yapabiliyorsa diğerleri de yapar, kişiye göre bir şey yoktur.

Normalde hayat insanları olması gerekenin üzerinde yaşlandırmaz.

90 yaş altı yaşlanma ve özellikle de ölümde kişinin kendisinin ve başkalarının hatası vardır.

Yaşlı kime deniyormuş? 90 yaşının üzerindeki kişilere.

Artık bu yaştan sonra kişi yaşlıdır ve yalnız olabilir, çok normal. Eşi ölür, çocukları gider, parası olmaz, rahatsızlıklar. Huzur arayışı başlar ve köşeye çekilir.

Yalnız olmak kimsesiz olmaktır, yine de yalnız olmaz, etrafında bakan eden birileri vardır; ama biriyle değildir.

Yaşlanınca yalnız kalmaktan korkulur, aslında bu ölüm korkusudur, 8 milyar insanın yaşadığı dünyada kimse yalnız ölmez.

İnsana insan asla bakmamalı. İnsan ölünce ölmez toprağa girince ölür, son nefesini verirken bile ayakta olabilir. Bu onun sağlam olduğunu göstermez.

Bana birinin bakmasını tercih etmem ama yakınımda biri olmalı. Bana daha fazla yaşlı gibi davranır. Kendime yetmeye çalışırım sözde iyiliğim için buna izin vermez.

Düşersem kaldırmalı; hatta bırakacak kendim kalkmaya çalışacağım; kalkamazsam…

Böyle ileri düşünceli insan yok.

Normalde insan sürünerek ölmez ölürken sürünür.

Bunların bildikleri 60’ında ölmeye başlayan, 90’a varmadan nesli tükenen uydurma yaşlılık.

Gerçek yaşlılıkta(bugünkü yaşam koşullarına göre 90 yaş ve üzeri)organlar biter el ayak yavaşlar, ne işim var insanlarla; aciz gibi davranılıyor. Oysa doğal zavallılık acizlik değildir, ceset bile aciz değildir; ne yapsın ömür bitmiş ölmesin mi, neyine acıyorsun? Asıl acınacak olan sensin, böyle bir hayatı yaşayabilecek misin?

Artık bundan sonra yalnızlığı severler. Filinta gibi gençlerin komik bir şekilde bahsettikleri huzur işte sadece burada vardır. Hayat heyecandır huzur da neymiş!

Her gün birilerinin aramasını istemezler. Oğlu kızı ayda bir arasın isterler. Kendisi için değil, onların ne durumda olduklarını merak ettiği için.