Yazgı Son Sözünü Henüz Söylemedi

Kötülük yalandır, bazılarının yalanlar büyür kırsalında egolarının haşmetinden farkında bile değillerdir. Seninde acı kursağına yine yerleşir, başka bir kıvamda onu yeniden öğrenir tadarsın...

Acı bir yaşam boyudur demiş Viscent: demişte ne olmuş... Farkında olmayan yığınlar var, hayatı-nı tüketirken kendini unutan...

Öğretici acı ...  
Yazgı henüz son sözünü söylememiş olsa da...

Yazgıya yön verebilecek miyiz?..
Bilmiyorum...

Gidilecek kat edilecek yolumuz var  vazgeçmeyeceğiz, hiç vazgeçmedik, tırnaklarımızla tutunduk...

Yolun tükendiğini hissettiğimiz anlar da olmuştur...

Öğrenmeye devam etmek; şu ana kadar biriktirdiklerimiz eskimişte olsa yeniden tırmanmak şart..

Başka anlam yok...

Her türlü şiddet ortalığı yıkıp geçerken  mutsuzlukta bizi kevgirde döndürüp duruyor,  o hep egemendi hala öyle...  Her zaman onunla savaştığımızı sandık... Çoğunlukla en yakınımızdakilerce vurulduk..

O tırmanışlarda  elimizde saf aşktan başka bir güçsüzlük yoktu... En önemli gücümüz..

Ne kadar uzak düşersek aşktan yaklaşmak yakalamakta o kadar muhteşem olur, belki hoş olur ya da artık bir hüsnünün kuruntusu bunlar...

Bilmiyorum...
Tahammülü olanaksız bir sıradanlığa insan nasıl kendini mahkum eder?

Sıradanlık ve sefalet..
Ve ölümün  tercih etme gereği bile duymadıkları, ve  farkında bile olmamaları  bu halin...

....Gidip gidip kumlarına yaslandığım kıyı,
Başka bir deniz olmalı...
Başka bir kumsal...
Bu hangi yıkım,
Başka bir gökyüzü...
Kusursuz bir serap üretebildiğin sürece  halin iyi...
Ya da anında yalan...