Yazıdaki en iyi cümle şudur ki o cümleye birileri hala ekleyecek bir şey bulabilir

Yazıda bitiren, kesip atan cümleleri ben de yazılarımda çok kullanıyorum; o yüzden de iyi bir yazar değilim.

Rapor, tahlil sonucu ya da bilimsel yazılarda olur da hani duyguyu düşünceyi vermeye çalışan yazılarda keşke söylemek istediklerimizi tek bir kelimeyle ifade edebilsek.

Usta yazarların yazılarına bakınız, böyledir; kendileri diyeceklerini derler sonra sizi düşünmeye sevk ederler. Ben hasis ve kendi düşüncelerine çok değer veren biri olduğum için okuyanların düşünmelerini istemiyorum, Hammurabi kanunları gibi kestirip atıyorum.

Aslında konuşurken de böyle, çok şey söylemekle çok şey anlatmıyorsunuz. Ancak özü iyi ayarlamak lazım, bardakla su getirip “İşte deniz” denmez herhalde. Her ifadenin kısa/öz bir şekli vardır. İşte yazım sanatı burada başlar.

Bunları söylemiş olsam bile beni örnek almayın, örnek değilim; çünkü yazarlık iddiasında değilim. Ben düşüncelerini insanlara aktaran biriyim, dağ başında ünleyen filozof. Hatta mümkünse yazılarım yazı olarak bile görülmesin, yazıma değil düşüncelerime not verilsin, yazıyla kaybedecek zamanım yok.

Ama sizler benim gibi misiniz? Anlattığınız şeyden çok yazınızın güzelliğiyle ön plandasınız, adeta sözcüklere dans ettiriyorsunuz. Ve bu nedenle de okumayı sevenler tarafından yüzlerce binlerce okunuyorsunuz. Aynı bildik konunun onlarca versiyonu olsa da değişmiyor. Ben her defasında farklı kızı seviyorum, sizler aynı kızı farklı seviyorsunuz.

Sizin amacınız düşündürmek, bende düşünce hazır zaten, okuyacak kabul edecek. Yazma ustalığım olmadığı ve de insanları ikna etmem gerektiği için kelimelerle oynayıp şaşırtmalar yapıyorum. Okuyanlarım yazılarımdaki samimiyetsizliğimi anlıyorlar ama kişi olarak dürüstlüğümü görüp beni affediyorlar. Hem ortaya koyduğum düşünceler de yabana atılır gibi değil, deli söylese akıllı inanır.

Kaba ve sivri dilliyim, sitede sevilmiyorum ama “yiğidi öldür” hesabı hakkımı yiyemiyorlar. Bugüne kadar şusun busun dediler de kötüsün diyeni duymadım. İnsanlardan ilgiyi zorla almaya çalışıyorum, yazılarımı okumaları için yalvarıyorum; rezil bir adamım vesselam! Napayım silahım olmadığı için değnekle avlanıyorum.

Konuyu nereye getirdik, kendimi anlatmayı seviyorum, köşe yazılarında bu çok belirgin. Yazar o konuda çok şey söylemek istiyor. Ama bunun için çok kelime kullanmıyor. Öyle bir şekilde ifade ediyor ki söylenecek her şeyi anlıyorsunuz. Buna yazım tekniği deniyor. Benim yazılarım edebi yazım tekniğine müsait değil, öyle kelimeleri kısaltıp anlamları daraltamam, söylenmesi gereken her şey söylenecek.