Yazılanlar yaşananlar

Kaynak başlarında kum tanelerinin dansıyla fokurdayan sulardan içip, yontulmuş rengarenk çakıl taşlarının süslediği derelerden düşe kalka geçerken sevdim suyu ben!

Bir deniz şehrinde doğmadım da büyümedim de! Denize kıyısı bulunan  şehirlerde yaşayanlar “ben deniz olmayan yerde yaşayamam!” derler ya, ben de KIRK YILA YAKINDIR İstanbul’da yaşayan ve her geçen gün biraz daha hayran olan biri olarak  diyorum ki; yaşanır ve yaşanıyor deniz olmayan şehirlerde de hem de muhteşem yaşanıyor pek çok hayat, Denizi göremeyen kırsal yöre çocukları kaynakların başında, kıvıl kıvıl kum taneleri arasına suretini de bıraktığında, teslim edivermiştir hayallerinin ve yüreğinin kontrolünü, suyun arıtan,  damıtan  bedeninden önce yüreğini durultan büyüsüne, rüzgarların savurduğu nereden geleceği belirsiz tozu dumanı da bilir kırsal kent sakinleri yanağını okşayan meltemi de tanır esişinden, doğayı izleyebilmek en etkin öğrenme şeklidir insanoğlu için, her an değişebilen taşıyla, toprağıyla, yeşili, yaprağıyla, çiçeği böceğiyle her an sana bir şey öğretebilmek için çırpınan dayatmasız öğretmen doludur etrafınız her an yeryüzü okulunda!..

“Yaşamazsan yazamazsın” derler, ancak yazılan başka yaşanan bambaşka olabiliyor. Her insanın yaşadıklarından algılayışı başka, aktarışı bambaşka  da olabiliyor, hayranlıkla şahitliğim olan nice yaşantıyı usta kalemlerden *(Deneyimli çırak)okumanın, bir tabloda seyretmenin, bir oyunda izlemenin tadı da yaşanmadan bilinemiyor.. Bildiğimizi sanıyoruz herkesin acısını da sevincini de, ne yazık ki bilemiyoruz aynı ölçüde, bir annenin acısını anlayabilmeye çalışıyoruz fakat sadece algılayabildiğimiz ölçüde anlayabiliyoruz. Yakın tarihimize yüz karası olarak kaydedilen katliamdan bu yana  yirmi iki  yıl geçti. Fakat  acılar ne tükendi ne de utancımız hafifledi. Allah hepsine rahmet eylesin ailelerine sabırlar versin ve dilerim güzel yurdumuzda bundan böyle mutluluk ve başarı öyküleri için  güzellikler kaydedebilelim belleklerimize... Acıları ölçemeyiz, ölçmeye kalkarsak da çocukların acısı her daim ağır gelecektir yüreklerimize, Menekşe ve Koray kardeşler en küçükleriydi vahşete kurban gidenlerin ayşe Arman arka arkaya hem anne hem de kardeş Menekşe ile röportajını yayımladı köşesinde arzu eden yazıları okuyabilir burada yazıdan çoğunlukla Arman' dan bir kaç alıntı yaptım.

"Hüsne Kaya, Ankara’da tek göz bir gecekonduda yaşıyor.
O, iki evladını Sivas katliamında kaybetti.

Koray ve Menekşe’nin Annesi: Diri Diri Yaktılar Nasıl ‘Kader’ Derim?

Koray 11, Menekşe 13 yaşındaydı hayatlarını kaybettiğinde.

Ama sonra siz, yeniden bir çocuk dünyaya getirdiniz, o da Menekşe. Bugün 18 yaşında. Ve kadere bakın ki, kazandığı üniversite Sivas’ta! 

Soner Yalçın’ın, Sivas katliamını anlatan “Menekşe’den Önce” adlı belgeseli Altın Portakal’da yarışma dışı olmasına rağmen, jüri tarafından “Toplumsal Vicdan
Ödülü” ne layık görüldü.
Söylemek istediğim tek şey şu:
O belgeseli mutlaka izleyin! Mutlaka!" diyor. Allah Menekşe'ye uzun ömürler size sabır versin Hüsne kaya, teşekkürler  Ayşe Arman

 Ayşe Arman– Hürriyet

- See more at: http://dersimnews.com/manset/koray-ve-meneksenin-annesi-diri-diri-yaktilar-nasil-kader-derim.html#sthash.Ta9ryOfK.dpuf 

*Gazanfer Özcan