Yazmak üzerine...

Edebiyat, zor ve karmaşık bir konuyu; basit, sade ve anlaşılır bir şekilde anlatmak mıdır, yoksa, basit, sade ve anlaşılır bir konuyu; sanatlarla süsleyip karmaşık ve anlaşılmaz bir şekilde anlatmak mıdır?

Hangi yolu tercih etseniz yazmak her zaman zordur. Anlaşılır olmak, her yazanın derdidir sanılabilir, ama okuduklarımızdan (okuyamadıklarımızdan) anlıyoruz ki, hiç de herkesin öyle bir derdi yok.

Ben, aforizmaları ve atasözlerini çok severim. O kadar sade ve özlü bir anlatım vardır ki, çekirdeğin içinde bir ağaç gibidirler.

Yazmakla derdi olanlar nasıl yazmalıdır? Bilindik bir temayı tekrar biz de yazmak istiyorsak, farklılığımızı nasıl gösterebiliriz? Ya herkesten farklı ol, ya da patates soy ironisi…

Kekremsi, iğreti vb. günlük hayatta kullanmadığımız bir kaç sözcük ekleyerek yazımıza farklılık katabilir miyiz?

Ya bilindik bir temayı herkesten farklı bir yönüyle yazacaksın, ya da işlenmemiş bir temayı ruhunla kanaviçe gibi işleyeceksin.

Ben basit, sade ve akıcı yazmanın daha zor ve daha değerli olduğunu düşünüyorum.

Yazmakla derdi olanların, kendiyle, toplumla ve zamanla da derdi olmalıdır.

Niçin yazıyorsun, sorusu; niçin seviyorsun, sorusu kadar saçmadır. Aslında her sorunun cevabı başka bir sorudur.

Yazmak, tüm kültürlerde sözden üstünse; yazmaya devam…