Yazmak yazgıdır..

Yazmak yazgıdır.

Alnına çizilen, kendinden kendine yazılmışlığındır.

Ruhunu satmaktır

Kendine..

Düşünceler toplanır beyninden kalemine

Bazen kalem başka yerde beyin başka yerde,

durup kendini sağmaktır,

beynini koşturmaktır,

düşünce tembelliğinden çıkmaktır.

Alnına okunmayacak satırlardan bir beyaz kağıttır, kaleminin dolaştığıdır.

Satırlarına bazen konar kuşlar, bazen hüzünlü kuşlar, bazen korkup sığınır kuşlar,

Fırtınalar üzerine eser, ne ağaç ne binalar

koruyamaz seni, gidersin durursun,

bir belediye otobüsünde ayakta kendine tutunursun.

aklında akşam seni heyecanla bekleyen kalemin ve yazacağın yazın; düşünürsün.

Bir yolculuktur yazmak dersin, düşünürsün

Ha koşar adım, seyrek dökülürken, düşünce terlerin,

Ha da

düzenli-arada bir ter damlar, kaldırımları düşünürsün.

Kaldırımdan alırsınız kalemi, kan damlar kaldırımdan yüzünüze

ağrılığı, sermiş çulu yüreğinize,

adım'a adım koklar, bela yürür üzerinize.

Bazen verilendir kalem,

önceleri sıradanken

sonra da olur en güzel evleri

bazen de bir belediye çukurunda

birkaç kuruş sığmaz, yırtık cepleri

her yazılan bir emektir, topraklarım çıkarmış usta kalemleri.

Ruhunu kendine satan kaleme sarılır.

Kalıcı olan yazmaktır, yazıdır, yazgıdır.

***

Sevgili Kerem’i çok severim. O, tanıdığım; kendine, kalemine ruhunu verendir. Önemli olan zaten budur: Yapılan iş nitelikli ve yapılabileceğin en iyilerinden olmalıdır. Bu ancak ve ancak kaleminizi ruhunuza teslim edebilmenizle ilgilidir. Her kişilik farklı olacağından, anlatım da farklılaşacaktır ama özünde bizden, düşüncelerimizden süzülüp gelen ve kaleme söylettiklerimizdir yazdıklarımız. Neden Milliyet Blog parmak ısırtacak kadar güzel ve onurlu kaldı; bizlerin sayesinde, bizlerin emekleri sayesinde oldu.

Sevili Kerem, kitaplaştırılam diyor. Neden olmasın?

Ama önce yol yordam bulmamız gerekiyor. Yüz yazarın yüz değişik yazısını çarparsan 10 bin sayfalık bir kitap çıkar en az. Her yazarın da sevdiği yazılar ve sevdiği yazıları var? Sayın Reha bey sanıyorum bunu formüle edecektir.

Şimdi düşünmemiz gereken ilk konu bence şu olmalı;

Acaba bizler kitap çıkaracak yetkinlikte miyiz?

Evet denmişse, ben varım. Ama; en küçük şüphelerimiz varsa acele etmeyelim. O yüzden sevgili Kerem kardeşimin bloguna yazmak gereği duydum. İçimizde basın yayın işinde olan arkadaşlarımız var. Onların görüşlerini de alalım. Ama eğer tamam denirse hep beraber, “2000 yılından bu yana bu ülkede kitap yazılmıyor” diyenlere kitabımızı hediye edelim.

Ne dersiniz?