Yazmazsam ölürüm

Her ne kadar kendi kişisel blogum olsa da, insan farklı mecralarda da sesini duyurabilmek, farklı fikirler almak ve klişe-hatta bayık- tabirle "kendini geliştirmek" istiyor. E Milliyet Blog da çok önemsediğim bir platform, ben de artık naaasip olursa bir de buraya salça olayım dedim.

Kendimden bahsetmek gerekirse- ki gerekir, lise yıllarımdan beri yani yaklaşık bir 10-12 senedir yazı yazan bir insan evladıyım. Rahmetli babam ressamdı, ikisi İstanbul biri Trabzon'da olmak üzere toplam 3 sergi sığdırdı hayatına, ve fakat bende resim yeteneğinin kırıntısı bile yoktur. Sadece bir dönem ortaokulda karikatür çizer, kendi kendime dergiler çıkartırdım ama beceriksizliğime daha fazla mukavemet gösteremeyerek vazgeçtim:)

Lise döneminde geçirdiğim ergenlik depresyonları, içimdeki yazma dürtüsünün pik yapmasına sebep oldu. Başta sadece rahatlamak için bunalım bunalım mektup ve günlükler yazarken, sonraları işin tadını aldıkça küçük hikayeler yazmaya başladım. Üniversite dönemi bitip iş hayatına başlayınca yazmayı boşladım ama neyse ki 2 yıl kadar önce tekrar, eskisi gibi güzel işler çıkarmaya başlayabildim.

İlk yazılarım o dönemler çok etkisinde kaldığım Nihat Genç ve Metin Üstündağ'ın kötü birer kopyası niteliğindeydi, şimdi hatırladıkça çok gülüyorum. Ama kendi üslubum oturdukça da hem zevk almaya hem de güzel yorumlar işitmeye başladım. Şunun altını, üstünü, her yerini çizeyim: Sadece kendim için yazıyorum hacı...Kendim haricinde kimseye yazdıklarımı beğendirme gibi bir derdim yok, belki de bunun için bu kadar güzel tepkiler alıyor ürettiklerim...

Velhasılı, şimdi de buradan devam ediyorum yazmaya, üretmeye...Allah şu blog hadisesini icat edenden razı olsun...Saygılar, hayırlı uçuşlar