Yedigöller, Tanrıların en son bahar ziyafeti biz insanlara

"Aklım kalbime galip geldiğinde
sarmak için kalbimin yaralarını
bolca hüzün alır koynuma yollara düşerim kalabalıklar içinde bi başıma..." Bu sonbaharı da Yedigöller'de uğurladım dostlarla.
Yedigöller, tanrıların en son bahar ziyafeti biz insanlara...
Delice koşan yaşama küçük bir es belki de verdikleri
"Dur ey insan, dur ve düşün!" dedikleri... Yalnız kalmak istiyor insan bu coğrafyada
kendine dönmek düşünmek sorgulamak
Kaybettiklerinin yasını tutmak toprağın renginde
Geride bıraktıklarını hatırlamak sarının hüzünlü ezgisinde
Her bitişin yeni başlangıçları müjdelediğini işitmek
gülümseyen yeşilin filizlenen büyülü coşkusunda


Nazlıgöl, yüzeyi durgun ve huzurlu
yansıtıyor yaşamın tüm güzelliğini...
Derler ki dibinde gizlermiş
gürül gürül coşkun akan bir ırmak
taaa derinlerinde bizlerden utanarak
Dilek çeşmesi, yedi tane dizilmiş yanyana
şan, şöhret, huzur, para, sevgi, aşk, sağlık
üçüncüsü kesmiş suyunu
belli ki küsmüş insanoğluna
ağlar olmuş için için insanın insana yaptıklarına...

Yedigöller'in yedi rengi harmanlanıyor yedi gölün üzerinde
Sazlı, İnce, Nazlı, Derin, Büyük, Serin; bolca sarı az turuncu
beklenmedik bir anda karşınıza çıkıyor tüm kışkırtıcılığı ile kırmızı
ve mavi haykırıyor "Ey insan, kendini ölümsüz sanan
niceleri geldi geçti bu diyardan..."


Yedigöller, tanrıların en son bahar ziyafeti biz insanlara
delice koşan yaşama küçük bir es belki de verdikleri
"Dur ey insan, dur ve düşün!" dedikleri...

http://zulalerik.blogspot.com/2009/11/yedigoller-tanrilarin-en-son-bahar.html