Yeni bir başlangıç

İpin ucunu kaçırdım ve artık kaçıncı olduğunu unuttum. Yeni bir başlangıçtayım.

‘Durumum iltica’ baki.

Değişik bir ‘politik aktif’ baki ve artısı var, yeni almaşıklar tasarlayacağım ‘according to my design’.

Durum saptaması ‘umuda gereksinim yok’ baki.

Kitlenin iktidar seçkinleri ile işbirliği ve ama çok yakında bilmem kaçıncı kez onu satıp ipe yollayacaklığı baki.

Yazma arzum baki ama yazma vektörüm inanılmaz doğrultu ve uzunluk değiştirdi, yani vardığım apsis ordinatları henüz ben de bilmiyorum.

Bildiğim, kimsenin yapamayacaklarını ve artı kendimin bile daha önce yapamayacaklarını da yapabilecek ve yazabilecek duruma gelmişliğim.

Asal yalnızlığında ötesi varmış onu öğrendim.

Zihnen doğmak hemen hiç önemli değilmiş, onu bir kez daha gördüm.

Ne öğreniliyorsa, hala Acı çekerek öğreniliyormuş, onu da gördüm.

Yeni Orta Çağ’da lümpenlerin istilası ve intıkabsızlığı sürmekte.

Budalalar gemisindeki deli saçması oyunlar daha da zıvanadan çıkmakta.

Olunacak kitap olduktan ve hatta onu yazdıktan sonra, onu geleceğe iletebilmenin bilinmeyen ve hatta var olmayan yeni yollarını arayıp bulacağım ve yaratacağım.

Şizofrence yeniden gençleşiyorum, zihnen ve bedenen, kendimi 35 yaşında gibi hissediyorum şu an sabahın köründe.

Lu Usta’dan ve Shevek’ten daha Tao olmak ilginç bir öz-deneyim.

Ve:

Hiç evim olmadı, şu an bile yok.