Yeni Yılın İlk Haftası

            Yeni yılın ilk günlerinde yazacağım bu yazımda, beklentilerin yanlışlığından bahsedeyim dedim. Öncelikle yeni yıldan ve verilen mesajlardan söz edelim.

            Klasikleşmiştir, şu yılbaşı akşamında söylenen yeni yıl tebriki, bu yıl tüm dünyaya barış, huzur, sağlık ve mutluluk getirsin. Bol para ve/veya aşk getirsin diyenler de vardır tabi. Bunlara karşıyım aslında. Neden yeni yılın bir şey getirmesini bekliyoruz?

            Tam tersine, sahip olduklarımızı götürmesin yeni yıl. Sevdiklerimizi alıp götürmesin; olan huzurumuzu, sağlığımızı götürmesin; merhametimizi, vicdanımızı, insanlığımızı alıp götürmesin. Yeni üzüntü, sıkıntı ve keder getirmesin. Ben böyle diyorum, bu daha doğru geliyor.

             Sosyal medya hesabımda “Umduğunuzdan çok daha güzel bir yıl geçirmeniz dileğiyle İYİ YILLAR…” diyerek, kutladım arkadaşlarımın yeni yılını. Onlar da öğrendiğimiz şekilde benimkini kutladılar.

            Yılbaşılarını sevmediğimi söylememe gerek yok sanırım. Rahmetli abim ve babaannemi en son 1997 yılbaşı akşamı ve rahmetli ablamıysa 2002 yılbaşısında görebildim en son. Bana büyük bir acı çağrıştırıyor yılbaşı, daha gelmeden hüzünlenmeye başlıyorum.

            Neyse, sizin de keyfinizi kaçırmamak için, bu tatsız konulardan söz etmeyelim şimdilik ve yeni yılda tüm hoşluklar sizlerin olsun diyeyim.

            2018 yılı benim için idrak yılı oldu diyebilirim kısaca. Bu yüzden kendisini anlamlı buluyor ve 2019’a da kucak açmış bulunuyorum. 30 Aralık gecesi ne ise, 31 Aralık gecesi de o benim için.

            Bu, yeni yıldaki ilk haftam ve bir önceki haftayla neredeyse aynı. Değişen takvim sadece, ha bir de poşet devrimi…

            Her şey gönlünüzce olsun.