Yeniden başlasın...

Merhaba,

Hayatımda köklü değişiklikler yapmaya başladım...

Kimilerine göre geç kalmış, çoktan başlanmış hatta bitirilmiş olması gereken hareketler...

Kimilerine göre zararın neresinden dönersen kardır hareketleri...

Bana göre zamanı gelmiş, şartları olgunlaşmış ve artık yapılması için önümde engel kalmamış hareketler...

Ne mi bunlar? Aslında fazla köklü değişimler değil, ama huzur veren basit ama kendimi iyi hissettiren oluşumlar... Bazıları da geçmişin üzerime yığdığı özlemi üzerimden atmaya çalışmak için yaptığım küçük atılımlar...

Artık poğaça yemiyorum sabahları, limonata içmiyorum; ekmeği de kestim. Akşam yemeklerini de bıraktım. İşe yaradı fena değil, iki ayda 12 kilo... Tadını aldım, sanırım ramazandan sonra daha da hızlanır bazı şeyler... Önümüzdeki sene de top oynamaya başlarım, en büyük hasretim...

Spor yapıyorum, dizim düzeldi artık, güçleniyor yavaş yavaş... Sanırım kaybettiğim kilolarla güçlenmiş dizim beni taşımaya, top oynamama izin verecek herhalde...

Ağva’ya daha az gidiyorum, hatta hiç gitmiyorum bazı hafta sonlarında... Daha az görüşüp insanlarla daha az takmaya çalışıyorum sorunları...

Borçlarım bitiyor, sıktım kemerleri... Gereksiz harcamalar yapmıyorum artık, sıkıyorum dişimi...

Daha çok çalışıyorum iş yerinde, daha konsantreyim artık. Daha da verimli, önüm açık... Her geçen gün daha iyi olacak. Beni anlayan ve emeği takdir eden bir işverenim var ki bu böyle bir zamanda bulunmaz nimet... Değerimi hissettikçe kendimi daha kuvvetli, daha güçlü hissediyorum.

Bol bol bulmaca çözüyorum eskisi gibi, tv seyrediyorum, kitap okumaya da döneceğim yakında...

Sanırım kombine alacağım, maçlara, sinemaya, konserlere daha çok gidip daha çok şeyle dolduracağım hayatımı...

Tek sıkıcı durum havadaki nem... Uyuyamıyorum, nefes almakta zorlanıyorum. Sağlık yerinde Allah’tan...

Bu arada hayatımda ilk defa yıllık iznimi kış aylarında kullanıp olmadık yerlere gitmeyi düşünüyorum..

Üzüntülerimi uzatmamayı, acılarımı kalbime gömmek yerine dışa vurup bir an önce atlatmayı öğrenmeye çalışıyorum. Becerebildiğim konusunda şüphelerim var ama onu da çözeceğim.

Bilemiyorum, her şey hızla değişiyor. Akıp giden saniyelere ayak uydurmaya, geri kalmamaya çalışıyorum. Geçen gün dizide duyduğum şarkı çok hoşuma gitti; artık ben de böyle düşünüyorum; I can not do everything by myself; I know that I am not a Superman...

Hayattan, Tanrı’dan ve okuyandan tek ricam; kimse bu yazdıklarımı üzerine alınmasın, en son derdim tasam birilerine bir şeyler duyurmak, sadece yazabilmek istiyorum eskisi gibi, içimdeki safı öldürmeksizin...

Bu arada, unutmadan...

Son değişiklik için dedemden özür diliyorum. Adımın baş harflerinden seninkini çıkarıyorum dedeciğim. Bundan sonra yalnız başımayım sadece B ve A... Seni de, başkaları gibi olman gereken yerde huzur içinde kalmanı dileyerek bırakıyorum.

Görüşmek üzere...

Sevgilerimle...