Yeniden yeşerir mi çorak bir yürek

Tükendi sandığımız anda karşımıza çıkanca hani daha bir anlamlı ve özel olur ya… Hani hiç ummadığımız anda hiç ummadığımız biçimde rastlarız da o an ki mutluluğun tarifi olmaz ya… Acaba hayata dair tükendi sandığımız duygularımız da bir anda yüreğimizde yeniden ortaya çıkar mı? Umudumuzu yitirdiğimiz artık tükendi içimde dediğimiz o duygular; o sahipleniş, o güven, huzur ve aitlik duygusu, çorak çöle dönmüş bir yürekte bir daha yeşerebilir mi acaba?

Sürekli inanıp hayal kırıklığı yaşamış, her defasında affedip tekrar incinmiş ve sürekli baştan başlamaya karar verip aynı sona ulaşmışsa ve sonunda içindeki tüm umutları solmuşsa ya da ezilmişse bir yürek, tekrar yeşerip çiçekler açabilir mi, buna gücü yeter mi bir kez daha?

Cevaplar bulabilmek adına nadasa bıraktım yüreğimi şimdilerde… Yüreğimdeki çoraklığın altında hala bir umut tohumu varsa, belki bir gün yağmur yağar da bir fidan filizlenip yüzünü güneşe döner ve kaybettim dediğim hislerimi bana yeniden yaşatırsa umuduyla, kimse yüreğimi ve o tohumu ezip geçmesin diye yüreğime giden tüm yolları kapadım, nadasa bıraktım yüreğimi ve hayallerimi…

O fidan filizlenirse biliyorum ki yüreğimin en değerli parçası olacak ve bu sefer ezilmesine izin vermeyecek kadar tedbirli olacağım onu yaşatırken… Kim bilir belki de yağmayacak o yağmur, belki yağsa bile yeşermeyecek bir daha o tohum … Yüreğim öyle bir halde ki ya yüreğimde bir filiz yeşerip dünyam olacak ya da yüreğimin koca bir parçası eksik kalacak!