Yıkık ağustos

I

Üzerine düşen

- iri ela gözlerin gölgesinde

Bir avuç su

-küçük kasede-

içinde birkaç yasemin

bayılırdı bu kokuya küçük kız

Kaybettiği ablasını hatırlatırdı

II

Karşısında daha da iri bakışlarla

Güçlü duruşunun altında

Bitmiş bir kadın...pencerede

Çeşme’nin sert rüzgarında

Beyaz beyaz yuvarlanıyor

Şiir yazdığı kağıtlar

Yelkenliyle süzülüyor hayalleri

Anılarda kurumuş Ege’nin tuzu

Kurağında acı

Umutları boğuluyor mavisinde

III

Elleri değiyor

-mum kokulu bedenine-

Gözlerindeki dikenli tellerden

Süzülüyor kuduz yalnızlığın salyaları

Arsızca boy gösteriyor saçlarında

Kaç kabuslu gecenin mezarcısı -yıllar-

IV

Küçük kız seyrediyor

Her zamanki gibi sessizce

-Anne

Hadi deniz kıyısına inelim

Dalgalara bırakmak istiyorum

Küçük kırmızı sandalımı – diyecek ama

Boğazında düğümleniyor her seferinde

Boyu ile aynı tekerlekli sandalyeyi itmeye

Gücü yok

Annesinin kalkmaya gücü olsa keşke.

V

Zorlanarak attığı birkaç adımdan sonra

Ellerini tutuyor annesinin

Gözlerine bakmıyor-bakamıyor-

Biliyor çünkü

Altı yıldır aynı yaşlar düşer yüreğine

Ve altı yıldır aynı sessizlik

VI

Dalıp gidiyor annesinin kilitlendiği pencereden

Martılar nasıl da dans ediyor

Kıskansa da yüzünde küçük güller açıyor

VII

-Anne,

Ablamla, babam da görüyor mudur kuşları?

Bu deniz gidiyor ya taa uzaklara

Bak hani orda bulutlarla birleşiyor

Oraya kadar gitsem

Yaseminleri toplayıp bahçeden

Görür müyüm onları?

Babam denizi, ablam yaseminleri severdi

Ben Ağustos’u sevmiyorum artık anne

Keşke gitmeseydik İstanbul’a

O zaman hala yanımızda olurlardı değil mi?

VIII

Gözlerini yumar küçük kız

Siyahında kanlı bir film seyreder

Çatlak duvarlar

Yıkık binadan çıkartılan çocuklar

Gözü yaşlı, şaşkın bakışlar

Durduğu yerde sallanır

Korkar ve basar çığlığı

-Anneeee deprem oluyor –

sarılır annesinin dizlerine

IX

Sıcak ve titrek elleri okşar saçını

Korkma kızım, sadece kalbin hızlı atıyor

Çatımız yerinde duruyor, aç gözlerini bak.

X

Bir küçük kız

Bir de büyük kadın

Sesleri hala çatlak

Soluklarında yıkık duvarların tozu

Anılarında yıkık bir Ağustos

XI

Sahi sizler nasıl unuttunuz?

____

Bugün doğum günün.. Ben yıkık anılar altında ezik de olsa gülüşüm yine de söndüreceğim mumlarını can dostum.... Ela gözlerin ve gülüşüne toz değdirmedim ama çok özledim... Rahat uyu.