Yıl 2010 günlerden "kara gün"

Yıl 2010. aylardan mart, günlerden ise "o gün".Seni kaybedişimizin üzerinden tam bir yıl geçmiş..Acını azaltmadan, bize sormadan.. Yokluğunun acısı içimizde gün be gün, daha da büyürken geçirdğimiz bir yıl ve geldiğimiz nokta bu yaranın asla kapanmayacağını bize bir kez daha anlatmış oldu..Dün seni mezarının başında anarken yokluğunun vermiş olduğu ızdırap bizleri derinden bir kez daha yaraladı ve yaramızı iyice kanattı.

Soğuk esen rüzgarla sensizliği içimizde daha bir derin hissettik..Kimimiz gözyaşlarını içine akıttı, kimimiz ise benim gibi özgürlüğe doğru akan çağlayan yaptı.

.Islak toprağına dokunduğumda sanki üşüyen ellerini hissettim ve ısıtamadığım için daha bir acı çektim.Sana erişemeden yalnızca bulunduğun yerde seni öptüm , ağladım, .Yalnızlığımın ve çaresizliğimin verdiği ürperme ile annemden ve senden medet umdum..Yaşımın ve yaşadıklarımın üzerime yaptığı baskı ve bilinmezlik duygusuyla belkide bencilce size sığındım.

.Çünkü yorgunum..Hem de çok yorgunum.

Senin yanında olduğumuzu, seni özlediğimizi hissedebildin mi bilmiyorum; ama bildiğim tek şey tüm kardeşlerinin, canın kadar sevdiğin dostlarının ve sevdiğin kadının sensiz geçen hayatta asla mutlu olamadıkları ve olamayacakları..

Islak toprağının ve üzerinde büyüyen yabani otların altında neler düşünür , neler hissedersin..Keşke bilebilseydim..Sana yakın olan anneciğimin kanatları altında belki bizden daha huzurlusun onu da bilemem..Bunun cevabını ancak gelince öğrenebileceğim..

Bu cevapların öncesinde ise sizler için yapabileceğimiz tek şey; huzura ulaşabilmeniz için dua etmek ve kahrolası hayatın herşeye rağmen devam ettiğini kabullenebilmek.

Karşımda resmin, kulağımda sesin ve gözlerimde yılların ve yalnızlığın verdiği yorgunlukla yoluma ne kadar devam edebilirim , ne kadar vaktim var onuda bilmiyorum..

İşte böyle bir sürü bilinmezlik ve cevabı henüz yazılmamış sorularla dün sizlerin yanındaydım..Kontrölsüz akan gözyaşlarımın üzerimde bıraktığı ağırlıkla bedenimde sanki daha bir ağırlaştı..

Buz gibi bir Ankara sabahında bu şehir sensizliği haketmiyor bir tanem.....Sevdiğin kadın ise birlikte gezdiğiniz sokakları sensiz adımlıyor...Belki bir köşeden karşısına çıkarsın yalanına sığınarak...

Rahat uyu bir tanem ve bizleri senin için daha çok şey yapamadığımızdan dolayı affet.....