Yine yeniden...

Yine yeniden geçtim bilgisayarın başına... Aslında burda yine yeniden aldım kalemi elime demek isterdim ama eh teknoloji işte :) -

Çook uzun zaman oldu birşeyler yazamadım. Yazılarımı denk gelip okuyanlardan da, takip edenlerden de özür dilerim. Gerçekten isteyerek olmadı :)

Hayat insanı öyle bir hale sokuyor ki bazen insan çok sevdiği ve yaptığında huzur bulduğu olayları bile gerçekleştiremiyor. Blog yazmak -daha doğrusu sadece yazmak- inanılmaz bir rahatlık "duygu"su serpiştiriyor içime. Ama hayat bu içime iyi duygular serpiştirmeme konusunda yarışıyor benimle.Geçen günler, kafa karışıklıkları, acaba depresyonamıyım düşünceleri ile geçen zamanda insanın aladığı yagane şey şu oluyor;

Sen depresyondasın! Burdaki Sen'e dikkat çekmek istiyorum. Çünkü depresyona giren kişinin kendisiyse, çıkması da kendi ellerinde.Ciddi anlamda uğraşlar da verilmesi sözkonusu belki ama sonuç olarak insan öyle bir varlık ki, en güzel gününü mahşer gününe, en kötü gününü bir partiye çevirebiliyor. Dolayısıyla kendime depresyonamısın diye sormaktansa, depresyonda değilsin demek daha bir etkili oldu sanırım :)

Uzun zaman oldu yazmayalı ama en azından sebebinin tembellik ya da içten gelmemesi olmadığını bilmek huzur veriyor. Sadece yaşanması gereken bir hayat var ve bu hayatı yaşarken bazen durup soluklanmak istiyor insan. Belki de böyle bir dinlenme molasıydı -yazcak şey bulamamak değil, çok şey var yazcak çookk :) -

Bu zamanda olanları kişiselleştirmeme uğruna yazamıyorum. Ama güzel şeyler olduğunu biliyorum:)
Önce kendime, hayata, herkese küsüverdim bi sabah...Ağladım geçti:)Şimdi barıştım kendimle, hayata da bir şans verdim umarım herkes barışma teklifimi kabul eder :)

(Bu arada resmin kaynağının tek kardeşim Pınar'ın koluma yaptırmak istediğim dövme üzerine yaptığı çeviri olduğunu belirtmek isterim :) )