Yok Edilen Bir Tarih; Üsküdar Anadolu

3.lig fikstürüne baktım, şaşırdım. 109 yılıık Üsküdar Anadolu, Bağcılar Anadolu olmuş!.. . …

Geçmiş zaman olur ki, cihanı hayal değer.

Bu fotoğrafa iyi bakın.  Bu fotoğraf 90 yıllık ve Türkiye’de ilk defa siz görüyorsunuz.

Üsküdar Anadolu  sadece bir futbol  kulübü değil, Kurtuluş savaşının da simgelerinden biriydi.

Bu kulübün Bağcılar’a satılmasının üzüntüsünü  dile getirdiğim yazıma bir yorumla katılan Üsküdar’lı çocukluk arkadaşım Semra Oral  ‘’babam Üsküdar Anadolu’nun ilk futbolcularındandı’’ deyip, üzüntüsünü dile getirip bu fotoğrafları göndermiş.

Babası  Mehmet Ali Oral’dan kalan kulübün bayrağı ve rozeti ile fotoğrafı  onun için yaşadığı müddetçe en değerli mirası..

Fotoğrafta  en sağdaki şapkalı yöneticinin yanındaki futbolcu Semra’nın babası  kulübün de kurucularından  Burhan Felek’in yakın arkadaşı..Mehmet Ali Oral.

‘’Türkiye’de ilk defa mı bir kulüp satılıyor veya birleşiyor’’ diye sorabilirsiniz.

Bu kulüp diğerlerinden farklıydı.  Korunması lazımdı..

Bu kulüp neden Üsküdarspor değil de Üsküdar-Anadolu?.. O Anadolu ne?. Hiç düşündünüz mü?

Üsküdar Anadolu’nu sevgi ve sempatisini  hayatı boyunca yaşayan  eski Üsküdar’lı Mehmet Emin  Sungar’ın  Üsküdar Anadolu ile  ilgili yorumu  bunu çok güzel anlatıyor..

-‘’1903 Beşiktaş, 1905 Galatasaray, 1907 Fenerbahçe, 1908 Üsküdar Anadolu, Vefa ve Beykoz... Türkiye'nin ilk kulüpleri bunlar. Arada Süleymaniye, Altınordu hatırlayamadığım bir kaç kulüp daha var belki, onlar da zaten şimdi yoklar. Bu spor kulüplerinin en büyük özellikleri Kurtuluş Savaşı sırasında İstanbul'dan Anadolu'ya silah ve cephane taşımaları. O zamanın İstanbullu delikanlıları sporla birlikte vatan savunmasına da katkı vermiş isimsiz kahramanlar. Anadolu tarafında olmaları nedeniyle Fenerbahçe, Üsküdar ve Beykozlu gençler bu işte en önemli görevi üstlenenler. Kulübün adının Üsküdar Anadolu olarak tescillenmesi kurtuluş savaşı yıllarına rastlar diye anlatmıştı bir zamanlar eski Üsküdarlı bir dede bana... "Hani Üsküdar'dan, Anadolu'ya misali" demişti. Yıllar ilk 3 kulüp dışındakileri epey yıprattı, ama en çok yıpranan bizim Üsküdar Anadolu oldu. Şemsipaşa'da güzel bir kulüp binası vardı, 1980 darbesi sonrası elinden alınıp ordu evi oldu, güzel bir stadı vardı, o da elinden alındı ve atletizm federasyonuna verildi. Bu günlerde eski İstanbul kulüplerine duyulan bu öfke acaba Kurtuluş Savaşına yaptıkları katkılardan dolayı olabilir mi diye hep düşünmüşümdür.

Evet önce o güzel kulüp binasını elinden aldılar,  yıllar sonra da kulübü sattılar..

Üsküdar Anadolu ne yazık ki,  artık yaşayan eskilerin  mazisinde, yüreğinde tarihin derinliklerine doğru sanki hiç olmamışcasına gitmekte  

Yakın zamana kadar İstanbul Amatör liginde oynayan ve formalarının göğsünde Ümraniye Belediyesi yazan  komşu ilçe Ümraniyespor’un bugün Süper lige çıkma yolundaki başarılı mücadelesini gıpta ile izlerken, Üsküdar Belediye’sinin bu kulübe sahip çıkamamasını anlayamıyorum.

Bir tarih yok oldu. Bu fotoğraftaki insanların eminim ki kemikleri sızlıyordur. 

Fotoğrafı gönderen, fotoğrafın arkasındaki  yazıyı eski Türkçe olduğu için okuyamadığını söyleyen Üsküdar’ın dar sokaklarında çocukluğumuzu birlikte yaşadığım 60 yıllık can  dostum, kardeşim Semra  Oral’a tekrar teşekkür ediyor, babası Mehmet Ali Oral ile  bu kulübe gerek futbolcu gerek yönetici olarak hizmet etmiş, gelmiş, geçmiş  herkese rahmet  diliyorum.