Yorgun yaşama

Gecenin sırtında sayıklar virgül noktaya
Yarına gebe sancımaları,
Gölgeye dokunur gözler ünlemsiz bir damlayla
Acı bir tebessüme aşiyandır hiçliğin
Hayat sahnesinin belirsizliğinde
Ödün kopsa da acı gerçek bu ortaoyuncu ve renksizdir kimliğin…
Sözcüklerin gırtlağı kesilmişçesine akar durur sesli sessiz harfler
Bağırmaklı ya da susmaklı
Soruların çokluğunca
Cevapların suskundur
Ya da cevapları aldıkça doludizgin soruların kudurur
Kesilince bilekleri vaveylanın
Yorgun, vurgun ve durgun
Kan kırmızı akar yıllar,
Ya yazı bekleyen gül olacaksın
Ya da zemheriye müptela kardelen…
Doğumu bildiğin kadar bilirsin ölümü
Ölümü bildiğin kadar görmezden gelir us’un
Gidilecek olmanın soğuk ve ıssız yanını düşledikçe
Ürperirsin gelecek olmasından ecelin...
Oysa uğruna ölecek birileri hep olmuştur
Sus semeresiyle…
Hep ‘umarım’ların ve ‘keşke’lerin sırtında şekilsiz kambur hayat
Ruhun acıyla beslenir, nabzın efkâra doyar
Görkemli ağrıların eşiğinde ağlamaklı
Dönülmez yolların pişmanlığı hicranını kafesler…
Saydam bakışların sislenir zamanla
Bu yüzdendir kirpiğin ucunda tek damlanın oluşu
Buğuludur yarının çifte camları…
Bu yüzdendir adını yitirdiğin anlara zerk olur sitemin bin türlüsü
Hayıflanışlar
Ürperişler arakesiti yılların
Askıda bekli…
Ve ruhunu giyip düne tövbeler düşse dualar arınır mı dudaklar bilinmez?
Zamanı dilim dilim soyup dünden çalıntı bir bıçakla
Geri gelir mi yıllar?
‘Ya da’ların ‘belki'lerin tutsaklığında
Terk edilen öğütler döner mi yuvasına?
Ah… Zarif bir isyanın tesellisinde eriyecek vakit
Şuursuz takvimlerden haberin olmadıkça
Masum bakışlarına aldırmadan geçerken yıllar
Taş kalpli olmayı öğreneceksin
Ya da
Suistimalinde merhametinin eriyip biteceksin
Kundak, kefen arası örselendikçe sabrın…