Yüreğine toprak kokusu sinmiş, çocuklarım var benim…

Yüreğine toprak kokusu sinmiş, çocuklarım var benim…

Badem ağaçlarının çiçek açtığı yollarda bilmem kaç kilometrelik yolu yürürken, gülümseyebilen...

Karıncaları izlerken gelin olan, damat olan çocuklarım var.

Kırık kalbini kendine saklayan, avuçları bebek kokan…

Arka cebinde kuş lastiği olup, elleri nasırlı büyüklerim var...

Gül yüreklerinde su damlasıyla yaralar açılıp, ceviz ağacı olmaya çalışan ve olan çocuklar onlar…

Kır çiçeklerinin arasına sıkışmış binlerce sevgi sözcüklerim var benim…

Çok şükür ki bunu duyabilen nacizane bir yüreğim…