Yüreğini rehin bıraktın...

Aşkım, yağmurla aktı toprağına. Yüreğimse mezarında dirilen bir ayak sesi…

Felçli umutlar yürüyor mezarına. Dokunamam sevdiğime. Sevmek, dokunmaktır oysa…

Yüzün yok… Sesinde… Ama çok gerçeksin ve bu beni korkutuyor inan…

Bütün bu korkunç yalanlarla zehirlenmiş dünyada tek başımayım artık…

Yaşamak istediğim her şeyi kendi tercihimle yaşadım ben. Korkmadan…

Şimdi ise hiçbir şeyi tercih edemediğimin farkındalığı içerisinde, belki de ilk defa korkuyorum…

Kontrol edemediği olayların içinde yer almayan ben, şimdi belirsizlikler içinde deli bir ırmak gibi sürükleniyorum…

Seni kontrol edemeden yaşıyorum artık…

Ama korkmak yakışmaz bana…

Yürümeye devam edeceğim sonu belirsiz karanlıkların üstüne…

İnanıyorum ki yüreğim aydınlatacaktır yolumu…

Keşke…

Yüreğini benim yerime…

Rehin bırakmasaydın ölüme…

Resim: http://www.deviantart.com