Yürek hasrette yine

Yürek hasrette yine
Gözler ağlamaklı
Resmin ellerimde yine
Gözler ağlamaklı
Dudaklarda sevgin yine
Gözler ağlamaklı
Gel artık aşkım yine
Gözler gülmeli

Bir şiirimsi; Başkent'in gri gökyüzüne avazı çıktığı kadar bağıran şair'in çığlığı ..Öznesi yar olan... yar ki, Atakule rezidansında misafirken, hayranıyla ...Şairce yakarıyordu küt küt atan yüreğiyle. Biliyordu yar ile arasında derin ayrımının yaratacağı sorunları ve kültürel açmazları, fakat aşılabilirdi belki çabalasalar. Şairin bir tek isteği vardı dünle yaşamak, fakat ısrarla değiştirmek istiyordu yar... düne ait ne varsa ve hatta uzun burununu bile ... olmaz dı bu değişim, olamazdı çünkü yaratıma aykırı idi. Şair böylesine deli bozuk bir fakir olarak yaratılmış ve kör kuyulara avazı çıktığınca adını haykırıyordu durmadan ve yemin etmişti. Musaf üstüne ... Yar ise, başka dünyalara konuk olmuş güzel ... Şiirin son iki mısrasında : gel artık aşkım yine/gözler gülmeli diyor şairce , o şiirimsinin bitişi ...yoksa biliyor şairde .... yar; sen ellerin telli duvaklısı ve mutluluğusun... Ya, bu şiirimsiye takma kafanı... Şairim ve yalnızlığın orta yeride bir başıma yaşıyorum.Bu şiirimsi mi? dünün tozlu dam hayaliyle yazılan şiirimsi hepsi bu .... takma kafanı... Şair; geçinip gidiyor ''yüreği ellerinde kan-revan /mahkum duyguları isyanda/

Gerçi bu günlerde, sık sık kapıp koyveriyor göz yaşlarını... ağlamak için bahane arıyor yar; anlayacağın sulu gözlü oldu şair... Eskilerden, bir şarkı sözü geldi bak aklına...''Baharı bekleyen kumrular gibi /sende beni bekle sakın unutma ... ve yine gözyaşı eşlik etti bu eski sözlere.... Yar aldırma bu sözlere; bu sözler beklemeye söz verenler için söylenmiştir. Yar söz vermedin ki; yaşamın bir tercihti ve sen, teslim ettin yüreğini tercihine... Şairin yüreği ise kanamada için için... ama; sana değil... Çünkü; ellerin telli duvaklısı oldun yar, Şair ise , Ümit Yaşarca çekildi ''yalnızlıkların en koyusuna''