Zeynepler gülsün diye

Henüz doğmadı Zeynep. İsmine ait türküsü bile var. Adı yetiyor şuan annesini mutlu etmeye. Kontrollerde gelişimini takip ediyorlar hevesle. Beklenen bebek o şimdilerde.

Zeynep ve niceleri gün ışığına gözlerini açacakları günün dolmasını bekliyor. Belki de en huzurlu yerdeler şimdi. Anne himayesinde, emin ellerde, güvende.

Kimse çocuk dünyaya getirmek istemiyor artık. Hamile arkadaşlarımın ağzında hep aynı cümle. Hele ki beklenen bir kız bebekse. Söylenecek sözler şimdiden belli, dile geleceği günü beklemede;

“Kimseye güvenme, kendini ezdirme, çalış ve ayaklarının üzerinde dur, geleceğini kendi belirleyen bir birey ol. Yollarında hep anne duası olsun ve ailenin sevgisi öyle bir kuşatsın ki hayatını, ihtiyaç duyma adına sevgi denilen zamanın anlamsız ilgilerine.”

Türkiye’de bayan olmak zor. Aslında dünyada bayan olmak zor mesele. Attığın adımın raporunu vereceğin, kurtlar sofrası diye adlandırılan bu düzende hüzün değmesin doğacak bebeklerin yüreğine.

Dört dörtlük hazırlanmaya çalışsa da baba ve anne, ortam hayal edildiği kadar mükemmel karşılamayacak onları işte.

Kıracaklar, kırılacaklar, düşecek ve kalkacaklar. Güçlü olmayı öğretmeli ilk önce.

Kendilerini severek başlamalı hayatın her gününe.

Ve iyi bir anne olabilmekten endişeli olan her bayan, bildiklerini değil öğrendiklerini aktarabilmeli bebeğine.

Anne olmak…

Emek ve fedakarlık isteyen bu meslekte, yanmasın yürekleri evladının acısıyla, uykusuz kalmasınlar kızları işe gidince.

Erkek yada kız fark etmiyor bir yerde. Evlat denen yemiş öyle tatlı bir meyve.

Anlatanlardan dinlemek bile yetiyor kutsallığını benimsemeye.

Ülkede atılan her adım, doğacak yeni bir neslin kaderini belirliyor. Değişen her kanun bir sonraki neslin hayatını zorlaştırıyor.

Umarım her şey objektif bir gözle değerlendirilip yanlış olan ne varsa yeniden düzenlenir önümüzdeki birkaç senede.

Zeynep ağlamasın, Zeynepler mutsuz olmasın, gülsün diye.

Çocuğunu hevesle bekleyen anneler kız – erkek ayırmaksızın evlat acısını tatmasın diye.