Zoraki ayrılık.

Alıştım bu gidip gelmelerine,  

Ama sensizliğe HAYIR! 

Vazgeçemedim her ayrılık gecesinde 

yatağında kokunu içime çekmekten… 

Elim varmıyor dağınık eşyalarını toplamaya… 

Sessizce “nerdesin?” diye odaları dolaşmaktan yorulmadım halâ… 

Sabahları öperek kaldırmalarım ,  

Kahveli sohbetlerimiz,  

Başımı koyduğum omuzun,  

Paylaştığımız sımsıcak anlar 

Yine ertelendi bir başka mevsime… 

Ya karlar topluyorum ardından,  

Ya da sonbahar yaprakları gibi dökülüyorum. 

Sen hep bahar ol gül yüzlüm 

Sen hep deli rüzgâr ol es,  

Sen hep nefes ol içimde,  

Ben özlemle bekler, avunurum sesinle… 

Nurcan Çelik Yalun 

6.Şubat.2011