Zorunlu hizmet vatani görevdir

Milli Eğitim Bakanlığı daha önce yaptığı gibi zorunlu hizmet affı getirdi. 6 Mayıs tarihi itibariyle zorunlu hizmete tabi olduğu halde bu hizmetini yapmamış olanlar artık zorunlu hizmetten muaflar. Yönetmeliğin yayımlandığı günden beri zorunlu hizmetini yapmakta olan öğretmenlerden, bunu eleştiren onlarca e-posta alıyorum.

Zorunlu hizmetini yapan öğretmenlerimiz endişeli ve tepkililer. Tepkililer çünkü kendilerini ülkenin en zor koşullarında zorunlu olarak çalışmaya tabi tutan bakanlık bir kısım meslektaşlarını bu hizmetten muaf tutuyor, adil davranmıyor. Endişeliler, çünkü zorunlu hizmetini tamamlayıp tayin isteyecekleri yerler de bu af nedeniyle açık oluşmayacağını tahmin ediyorlar. Bu yüzden zorunlu hizmetlerini tamamlamalarına rağmen bir süre daha zorunlu hizmet bölgelerinde kalmaya devam edeceklerini düşünüyorlar. Bakanlıktan bir talepleri var. 2000 yılında yayımlanan yönetmeliğin geçici üçüncü maddesindeki gibi “zorunlu hizmet yükümlülüğünü yerine getirmek üzere yer değiştirme suretiyle atanmış olan öğretmenlerin, zorunlu çalışma sürelerini veya bulundukları illerde geçirilmesi gereken süreyi tamamlayıp tamamlamadıklarına bakılmaksızın ilk yer değiştirme döneminde bulundukları il dışına yer değiştirme isteğinde bulunabilmeleri”

Ülkemizin koşulları belli. Bu nedenle devlet memurlarının çalışmak istemediği mahrumiyet bölgelerinde zorunlu olarak çalıştırılması gerekiyor. Elbette vatanın her köşesinde çalışmak bu ülkenin evlatları için vatani bir görev. Bütün memurlar bu görevi bir süre yaparak üzerlerine düşen sorumluluğu yerine getiriyorlar. Hiç kimsenin bundan şikayet ettiği de yok. Şikayet birilerine ayrımcılık yapılmasından…

“Adalet, devletin temeli.” Devlete düşen görev adil bir atama sistemiyle herkesin eşit şekilde bu sorumluluğu paylaşmasını sağlamak. Ancak Milli Eğitim Bakanlığı zaman zaman zorunlu hizmet aflarıyla bu eşitliği bozuyor. Kimi öğretmenler memleketin en uzak noktalarında fedakarca görev yaparken kimileri Ankara’dan ötesini bilmiyor.

Bakanlık personeli arasında çalışma barışını sağlaması gerekirken bu aflar nedeniyle personelini ikiye bölüyor. Zorunlu hizmetten muaf olanlar ile zorunlu hizmet yapanlar arasında çatışma çıkarıyor. Zorunlu hizmet affı, çalışanların devlete olan güvenini sarsıyor, devlete bağlılığını azaltıyor. Görevini yerine getirirken duyduğu heyecanı, hizmet aşkını baltalıyor. Şu anda zorunlu hizmetini yapmakta olan öğretmenlere yönelik bir araştırma yapılması halinde yazdıklarımın ne derece doğru olduğu görülecektir.

Bakanlığın istihdam politikası yok. Öğretmenlerin atanmasına ve zorunlu hizmete ilişkin sistem on yılda üçüncü kez değişti (2000, 2006, 2010). Öğretmen sayısının ülke üzerindeki dağılımının dengesiz olduğunu herkes biliyor. Batıda öğretmen fazla, doğuda az. Zorunlu hizmet bölgelerinde öğretmeni tutmak için iyi bir istihdam politikası oluşturulması gerekirken zorunlu hizmet affıyla batıdaki öğretmen sayısı daha da artırılıyor.

Bakanlık neden böyle bir uygulamaya gittiğinin izahını yapabilir mi?

Zorunlu hizmet affı nedeniyle kaç öğretmen bu hizmetten muaf tutulmuştur?

Bu öğretmenlerin diğerlerinden ayrıcalıkları nedir?

Birkaç yıl sonra birileri yine af çıkaracak mı?

Bu politikasızlık ne zamana kadar sürecek?

21 yıllık meslek hayatının 18 yılını zorunlu hizmet bölgelerinde çalışarak geçirmiş bir eğitimci olarak, vatanı seven ülkesinin geleceği için endişelenen bir vatandaş olarak merak ediyorum.

Doğan CEYLAN

Müfettişler Derneği Başkanı