‘’ Mutluluğu arayıp durmanın mutsuzluğunu‘’ geride bırakmanın yazısı …

İçimdeki kelimeler ve anlamlar çağlayanında boğulup kalmamak için zor tutuyorum kendimi… Suskunluğumun tattırdığı çaresizlik duygusu bazen yok olup gideceğimi düşündürtüyor bu kaos anlarında… Sonra kısa bir sessizlik ve donmuş bir zaman parçası… Birden bire gözlerimi açıyor ve nefes nefese kalmış bir halde yaşadığımı ve her şeyin normale döndüğünü fark ediyorum…

Normal!.. Ne komik bir kavram ve ne ironik bir ifade… Anlamını unuttuğum bir şeyin beni tanımlamasına izin vermek ne kadar ilginç… Anormalliklerle sarmalanmış bir hayatta, herşeyin sıradanlaşmasına izin vermek, bir süre sonra ipleri kopartıyor ve seni paralel bir evrene ışınlıyor…

Yan yana yaşadığın diğer bildik insanlarla yabancılaşıveriyorsun farkında olmadan… Dokunmak istesen olmuyor, konuşmaya çabalasan duyulmuyor sesin… Etkisiz elemandan bile etkisiz bir siluet halinde, saydam ve şeffaf bir yaşamın içinde sürüklenerek sürdürüyorsun yolculuğunu…

Evet, bir şeyler damlaya damlaya birikiyor içinde bir yerlerde… Belki adı mutluluk yada doymuşluk değil… Ama sadece onunla dolu keyfe keder bir boşluk yetiyor da artıyor insana… Daha fazlası ne katacak ki siluet varlığıma… Aynada bile göremediğin yüzünle yüzleşmek zorunda olmamak kadar iç rahatlatıcı bir duygu yok… Hesabını veremeyeceğim hiçbir söz yada emanet yok…

Kilitlenmiş dudaklarımla sadece zihnimle yaşamayı ve değersiz görülen duygularımı önemsememeyi becerebiliyorum… Ne mutlu hayaletim diyebilene… Ne mutlu zamana kilitlenmiş yalnızlığıyla yaşamayı başarabilene… Belki de geceleri bu yüzden o kadar çok seviyorum… Bilindik tüm günahların üzerini örtmeyi başardığı ve hayat adına her şeyi yaşanabilir kıldığı için…

Sabah oluncaya kadar içimin yalancı mutluluklarla değil ama acılarımı alıp götüren saf huzur duygusuyla dolmasının nedeni bu olsa gerek… ‘’ Mutluluğu arayıp durmanın mutsuzluğunu ‘’ geride bıraktığım zamanlar benim için gece vakitleri… Hayatı anlamlı kılmanın kriterlerini allak bullak ettiğim, sadece bana ait çok özel vakitler…

Hiç kimseye hesap vermeden ve duygulanmak için izin istemeden özgürce yaşayabilme anları saklı karanlıkların içinde… Bir mezar sessizliğinde ve yaşanabilirliğinde saniyelerin peşine düşmek aslında benim yaptığım… İçine girmek ve saklanmak yalan dolan dolu herkesten… Tek bir saniyede bile olsa uzaklaşmak tüm dertlerimden…

www.hayatveinsan.com/mutlulugu-arayip-durmanin-mutsuzlugunu-geride-birakmanin-yazisi/