''İletişim zaafı''

Öyle anlar vardır ki, kelimelerin kifayetsiz, sözlerin havada kaldığını görürüz. Ne kadar yırtınsanız nafile, anlaşılamazsınız. Oku yaydan fırlatmış gibi görünürsünüz ve öyle algılanırsınız.

Halbuki sizin; yazıyla, resimle, şiirle, konuşarak iletişim kurduğunuz ve sizi anlayabildiğini düşündüğünüz insanların varlığından son derece keyif aldığınızı görürsünüz. Buda size pozitif bir enerji verir ki, çalışmalarınıza ve yaşamınıza olumlu etki eder. Daha iyiye daha güzele ulaşmak istersiniz.

Bir zaman sonra, her şeyin yolunda gitmediğini görürsünüz. İlgi azalır, ilgileniliyormuş gibi görülsede, yavaş yavaş zeminin kaydığını anlarsınız. Sözlerin ardında imaların yattığını anlamakta zorlanmassınız.

Anlaşıldığınızı zannettiğiniz ortamda yine öküzün altında buzağı arayışlarının başladığını görmek sizi yine başa döndürür.

Neden?

Ne yaparsanız yapın, insanoğlunun egolarından arınması mümkün olmuyor. Bencilliğini yenmesi mümkün görünmüyor. Sistemin tek taraflı işlemediği tezi, beyinlerimize toplum tarafından kazınıyor. Bir müddet tahammül gösterdiğimiz olumlu pozitif yaklaşımlara karşı, beynimizin bir kenarında muhafaza ettiğimiz şüpheci takıntılar ortaya çıkıyor ve sizi esir alıyor.

-Karga Leşe Koşarmış,

-Bülbül ise Güle,

- Niçin Bülbül Olamıyoruz?