“ İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur ”

Sevgili Telha ağabeyime…

“Biz bu dünyada gider olduk/ Kalanlara selam olsun…”demiş şair. Evet, Teyze oğlu Telha Ağabey’de daha yaşamının baharında bu dünyadan göçüp gitti.

Daha 39’unda memleketinden uzakta Adana’da yatağında uyudu ve uyanamadı Telha Ağabey… Son günlerde adını sıklıkla duyduğumuz kalp illeti onu da aramızda çekip aldı. Yaşam yolculuğun bir kısmında beraber yürüdük onunla, hayatımızın belli dönemleri aynı nehirlere aktı.

***

Telha Pektaş, Adıyaman’ın ilk televizyonu Mercan TV’nin kurucusu, 1995–2000 yılları arasında yöneticisi ve Adıyaman Gazeteceler Cemiyeti kurucularındandı. Yaşamının son iki yılı dışında hep Adıyaman’da kalmış ve Adıyaman’ın sayılı genç işadamlarındandı; ama tüm Türkiye’yi sarsan 2001 krizinde o da yara aldı ve sarsıldı.

Mağrur, duygusal ve dürüst biri olduğu için bir gün kimselere veda etmeden Adana’ya taşındı, orada yaşama tutunmaya çalıştı. En son bir yıl önce ziyaret ettiğimde yavaş yavaş işlerini toparladığını görüp sevinmiştim. Adıyaman’a ve kimilerine dargınlığının devam ettiğini o buluşmadaki sohbetimizde dile getirmiş ve daha uzun bir süre doğup büyüdüğü, ilk gençliğini yaşadığı Adıyaman’a ayak basmayacağını belirtmişti.

***

Sözünü de bir anlamıyla yerine getirdi. Küsüp gittiği ve darıldığı kente ancak cansız bedeni geldi cumartesi günü ve pazar günü öğle saatlerinde kılınan cenaze namazı sonrasında toprağa verdik sevenleriyle beraber… İşleri kötü gittiğinde yanında göremediği, yalnızlığında yanında olmayan bir yığın insan cenazesine koşarak mahcubiyetlerini gidermeye çalıştılar; ama nafile o yitip gitmişti…

***

Ölüm bu ne zaman, nerede, nasıl, kaç yaşında geleceği belli olmuyor? Kimi zaman çok erken alıyor sevdiklerimizi… Telha Ağabey’i de çok erken aldı “her ölüm erken ölümdür” diyen şairi kanıtlarcasına. Dante gibi ortasındayız diyen şairin 35’ini sadece 4 yaş geçmişken benden bu kadar deyip bize bıraktı adına yaşam denen ve her türlü oyunu barındıran sahneyi.

***

Yazımın başlığına aldığım Atilla İlhan’ın dizeleriyle veda ediyorum sana…“İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur tutsak ustura ağzında yaşamaktan” Sen de çabuk yoruldun anlaşılan. Yüreğin demek ki daha fazla taşımak istemedi bu dünyanın kahrını, sıkıntılarını, yapay dostluklarını ve çıkar ilişkilerini… Geride gözü yaşlı bir eş, en küçüğü daha bir yaşında üç çocuk, senin acınla yanıp tutuşan anne ve baban, kardeşlerin, akrabaların ve dostlarını bırakıp çekip gittin bir gece yarısı…

Hep dik yaşadın eğilip bükülmeden ve dimdik öldün. Güle güle Sevgili Ağabey…

Mekanın cennet, ruhun şad olsun….

M.YÜCEL ÖZMEN