" yitip giden devrimler gibi"

Yüreğin seninle paralel büyümüyorsa; yani yüreğin hep senden daha büyük oluyorsa, yandığının resmidir.
Çünkü benden-bize geçiş çok hızlı oluyor.
Hep vereyim, paylaşayım istiyorsun. Ve hep seviyorsun, hem de koşulsuz...
Bu da seni mutlu ediyor.

Sonra gittikçe kalabalıklaşıyorsun, çoğaldığını zannederek.
En çok sevilen oluyorsun, en güvenilir, en ulaşılmaz...

Ama sonunda anlıyorsun ki:

Yüreğin büyüdükçe, yalnızlığında büyümüş.

Kalabalık içindeki yalnızlıksa en vurucu olanı...

...

haziran-2010-haticeatalay