"Dünyanın en acımasız hayvanı insandır".

Sabah işe gelirken, arabada yine gazete haberlerini dinliyorum. Duyduklarım karşısında; ne yapsam, ne yazsam, ne söylesem bilemedim...

Nietzsche'nin sözü dilime dolandı yeniden....

"Dünyanın en acımasız hayvanı insandır".

Yaşadıklarımız, gördüklerimiz, duyduklarımız ve bunlar karşısında her geçen gün artan duyarsızlığımız, tepkisizliğimiz bu cümleyi haklı kılıyor ne yazık ki.

Ne dersiniz ? Nietzsche haksız mı "dünyanın en acımasız hayvanı insandır" derken...

***

Dünyaca ünlü bir piyano virtüözü konser vermek üzere salona giriyor. Dinleyicileri büyük bir ciddiyetle selamlayarak daha önceden tuşları sökülmüş piyanosunun başına geçiyor ve çalmaya başlıyor... Elbette piyanodan ses çıkmıyor ama virtüöz her parçadan sonra yine büyük bir ciddiyetle dinleyicileri selamlıyor ve diğer eseri çalmaya devam ediyor. Dinleyiciler önce birbirlerine şaşkın şaşkın bakıyorlar ve ne yapıyor bu sorusunu gözleriyle soruyorlar ama yinede çılgınlar gibi alkışlıyorlar sanatçıyı. Konserin bitimine kadar bu böyle sürüyor...

Konser bitiyor ve kapıda kendisini bekleyen basın mensuplarının karşısına çıkıyor sanatçı. Gazetecilerden biri diyo rki;"siz çalıyor gibi yaptınız biz de siz çalmışsınız gibi çılgınca alkışladık, ama ne yapmaya çalıştığınızı anlamadım".

"Sahi ne yapmaya çalıştınız"?

Yanıtlamış sanatçı:

"İnsanların tepkisizliğinin boyutunu merak etmiştim, meğer sonsuzmuş...

**

" Barış; yanına "ama" kabul etmez...

Barış istiyorum "ama" diyemezsiniz yani. Dememelisiniz de zaten...

Öte yandan; teröre karşıyım "ama" deyip yanına

mesela; nereden ve kimden geldiğine bakmaksızın karşıyım diyebilirsiniz..

Terörü her anlamda; siyasal, ideolojik ve felsefi anlamda reddetmek koşuluyla....

Doğrusu da bu değil midir?

(daha önce paylaştığım yazılardan oluşturulmuş bir blogdur)

Mayıs- 2010- haticeatalay