"Bir Zamanlar Anadolu'da" Oscar'ı alır mı?

Nuri Bilge Ceylan tekrar bir başyapıt ortaya çıkartmış, bir sinefil olarak naçizane fikrimiz. Ceylan’ın olgunluğunun eseri gibi duruyor. Sabaha karşı dört-beş civarında çekilmiş, her seyahat ettiğimde buralar keşke bir filme fon olsa dediğim İç Anadolu’nun tadına doyum olmaz görüntüleri. Sonra her bir karakterin acayip başarılı oynanmış olması. Katilin insanı ezen, içine işleyen suskunluğu, komiser Naci’nin gerçekliği, doktorun insanı korkutan karamsarlığı, Arabın hepimize tanıdık gelen fırsatçılığı, savcının liderliği; filmin karakter zenginliği saymakla bitmez. Hele  bir muhtar var ki evlere şenlik, filmin en çok güldüğümüz sahnesiydi.

Ama Oscar aday adaylığı seçimi sırasında acaba seyredenler filmin ne kadarını anlayacaklar çünkü o kadar bize özgü motiflerle dolu ki. Oto tamircisinin dökülen, köhne gecekondusunun üst katının da satılık olması, katın üstünde “Burası Satılık “ yazısı, tamircinin 536lı cep numarasının tamirhanenin dış duvarında yazılıp okla tamirhaneyi göstermesi, köyün İhtiyar Heyetine köye morg lazım mı deyil mi diye danışılması, İhtiyar Heyeti İngilizceye nasıl çevrilir acaba ya da o kavram nasıl açıklanır, ben bile bir Türk olarak bugüne kadar adı geçen heyetin köyün 70-80 yaşına basmış yaşlılardan oluştuğunu  zannediyordum. Sonra köyün mezarlığına giren mandalar, beş kilometrede bir var olan çeşmeler, hayratlar, doktorun odasına ilaç yazdırmak için giren yaşlı köylü, doktorun bantla yapıştırılmış telefonu, Arabın kavunları tarladan söküp cesedin yanına atıvermesi, güneyden eve dönerken yol boyu soğan, patates, kavun, bal alan yerli turistleri hatırlattı bir an.    

Çok bizden, Anadolu’nun içinde bir film olmuş ama evrensel diyemem. Gönül isterki Yabancı Film Oscar’ını alan ilk film olması. Bol şanslar Nuri Bilge Ceylan, eline sağlık.