"Bugünkü aklım olsaydı" dememek için

“Keşke” demeyenlerden olmak..

Davranışınız, bazı şeylerin kıymetini, zamanında biliyorsanız değerlidir.
Vaktinde şakımayan, bülbül bile olsa, tat vermeyecektir. Hatta horoz ise… gitti kelle…

Çıkmış cana, ilaç kar etmez...
Artık "... tomurcuk gül gazel olmuştur... vaktinde derilmediği..." için...
İlacın devası, can sağ olduğundadır.
Hastanın gözlediği tabiptir.
Göz kapandığında ne tabip gözlenir, ne ilaç beklenir.
Ölen, sadece hasta değildir. Ölen insanlığın birikimidir.

Kıymetini bilmek, ancak doğru zamanda ve doğru yerde gereğini yapmakla mümkündür.
Kıymetini bilme, kıymeti bilinenin bundan yararlanmasıyla olasıdır.
"Keşke"lerin hiç kimseye yararı olmaz.

Gün ortasında şafağın kızıllığı yaşanmaz.
Gerçekten gün ağarmasını merak ediyorsan, bedelini erken kalkmakla ödersin.
Bu bedeli ödemeyenlerin yaptığı, çalmaya çalışmaktır şafağı...

“Bu günkü aklım olsaydı” diyenler, gerçekten güveniyorlarsa bu günkü akıllarına, yeni doğduklarını düşünerek açsınlar beyaz sayfalarını…
Hiç değilse kalanı insan gibi yaşarlar…
Ancak şaşkınlardır, yaşamlarının her dönemini “ahhh.. keşke..” lerle geçirenler...
Sonu gelmeyen “ahh keşkeler” göstergesidir farkı kalmadığının iki ayaklının, dört çekerliden…

Aslında mazeretine, kendisi de inanmaz cahilliğinin…
Gören gözler için başkalarının yaşadıklarında ibretler vardır.
Her şey yaşanarak bilinseydi, kim öğrenirdi ölümü…

Senin ömrün yetmiş bilemedin seksen.
İbret almaya niyetin varsa, insanlığın ömrü binlerle…
Aklın ne güne duruyor, aç gözünü…
Duydun mu hiç, ateş yakarmış bilemedimin, yanığa ele iyi geldiğini...

Bundan sonra "...yeni bir şeyler söylemenin zamanı", ancak sıradan kişinin kendisi içindir.
O da söylenip duracağına, söylenenleri dinlese daha iyi eder...

Bilgeler mi? Onlar hep söylesinler.
Onların her söylediği, bizim için yenidir.

Gel kulak verelim… Bakalım ne demişler, bizi kendimize getirecek

“…sen kendini vaz geçilmez sanırsın, değil mi?
Unutma ki mezarlıklar vaz geçilmezlerle doludur…”

Eğer bu yeterli olmazsa…

".... sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi?
O gidenler de senin gibiydiler…” der Hayyam usta.