"Delikanlılık"

Biz delikanlılığın kitabını değişik zaman ve zeminlerde türlü versiyonlarıyla yazmış bir milletin evlatları olsak da(!) hala delikanlılıktan bihaberleri 'delikanlı' zannediyoruz.
Delikanlılık 99' lük tesbihi, 33'lükle değiştirmek değildir. Kravat takmak da, çıkarmak da değildir. 'Kodum mu, oturturum' tazı argo konuşup, yarı 'efendi'lik, yarıdan çok 'serseri'lik de değildir. 'Kuru laf', 'avaz avaz bağırmak' hiç değildir. Hele ki pantolon giymeyle hiç mi hiç alakası yoktur...

Peki; başka nedir veya ne değildir 'delikanlılık'?

'Delikanlı' ; özünün 'sözünün eri'dir, özünden sözünden dönmez.
Az, öz ve yalansız konuşur.
Kendini savunma ihtiyacı duymaz...

Utanma duygusu vardır, utanır ama utandırmaz.
Kendi fikir ve düşüncelerinden olmayanları aşağılamaz, hakaret etmez.
Yüzü kızarır, ama yüz kızartıcı hiçbir şaibeli olayda ismi geçmez...

Zorba değildir.
Cesaretini doğruluğundan alır, makam ve mevkiinden almaz.
Önüne gelene 'dayılanma' ve 'ben ne dersem o' mantığı içinde olmaz...

Mertlik hamurunda vardır.
Kaypaklık, yağcılık, yalakalık (seçiniz) yapmaz. Bu tipleri peşinde dolaştırmaz...

Yaşam tarzıyla da örnektir.
Kullandığı kelimeleri seçerken özen gösterir.
Hitap şeklinde 'sen' yoktur, 'siz' vardır...

Her renge girmez, sonradan biçim değiştirmez.
Neyse odur, kendini inkar etmez, sahte kahramanlık yapmaz.
Delikanlı, 'delikanlılı'ktan dem vurmaz...

'Delikanlılık' ;
Şekil değil özdür.
İlk bakışta anlaşılmaz...

Ülkesini ve milletini sever, sever görünmez.
Kısaca; 'delikanlılık' sonradan olmaz...

Ötesi ‘bizi bozar’...

"Haydarinna ninaninanay"...