"Gencim, güzelim, ailem beni anlamıyor!"

Genç olmak...

Oldukça zor bir sanata bizi sanatçı, zanaatkar ve bilimum üretken insan durumuna getirmiş Dünya... Herşeyi bizden beklemek adetten, dünyayı kötülerden, siyasi çekişmelerden, savaşlardan, olası sevişmelerden hep bizim kurtarmamız isteniyor bir zamanlar bizim gibi bu sanatı icra edenler tarafından. Neresi adil bunun? Ne zaman Superboy/Supergirl olduk ki?!Sadece genciz ey millet yavaşlayın!

Ders çalışması gereken biziz, hem entel olup hem dantel ören de biziz, sosyal asosyaller de; ÖSS denen yarışın en yorgun atletleri de, yeri gelince çocuk yeri gelince kazık kadar adam/ kız da biziz! Bu kadar çelişki ile yaşamak kolay mı büyükler?

Sormak lazım aslında büyüklere; "Siz de genç olmadınız mı? Bundan mıdır yerine getiremediğiniz görevler yığınını bize atmanız?" Tamam anlıyoruz biz, yeni nesil, seçilmişler ordusu, aydınlık olmalıyız, yol olmalıyız, bilim, irfan yolunda laik ilkeleri adımız gibi taşımalıyız, ama siz bizi aydınlatanlarsınız! Dibimize vereceğimiz ışıktan yatsıda sönecek milyonlarca boşuna mumdan başka birşey olmaz kanaatimce.

Ha bir de lafım bizim nesle -hatta kardeşlerime de diyebilirim- ; Herşey isyan bayrağı altında devletleşmekle olmaz. "ailem beni anlamıyor" diyip işin içinden sıyrılmak, "hocam bana taktı" diyip herşeyi salmak, "Ne olacak bu Fener'in hali" diyip saçmalamak yerine silkelenmek gerek. Seçilmişlik abartısından çok kendini bilen "Birey"ler olmanın farkına varmalı. Yoksa birileri sizi "Bir" Rey" olarak görmeye başlayabilir.

Saygılar Efendim...

None None 03.11.2006 Cuma 17.10