Mustafa Kemal’i gördüm düşümde; “ayyaş” ve “çapulcu”lara selamı var!

Kaç gündür gözlerim uyku tutmuyor: zaman zaman kestirdiğim de oluyor/du.

Gözlerimin önünde, önce sadece bir televizyonda, sonra uyandırılan başka kanallarda, özellikle İstanbul ve Ankara’dan gelen görüntüler...

“Sanal alem”e yansıyan/ düşen görüntüler, yazılar...

Evimin bir yönü Gazi Mustafa Kemal Bulvarı’na, dağ tarafına bakar.

(Bu bulvar, aklıma hep Ceyhun Atuf Kansu'nun güzel bir nitelemesini düşürür:

Kurtuluş Savaşlarının Babası Gazi Mustafa Kemal Paşa...

Bu nitelemenin içinde çok şey vardır:

“Bağımsızlık ve özgürlük benim asıl karakterim” tadında olanlar sözler...

Bursa Nutku da...

Gençliğe Hitabe de...)

Saat 21.00 dedi mi, evlerde yanıp sönen ışıklar...

Tencere tava sesleri...

Bulvardan korna çalarak geçen arabalar...

*****

Kaç gündür gözlerim uyku tutmuyor: zaman zaman kestirdiğim de oluyor/du.

Gözlerim tam uyku tutunca, Fazıl Hüsnü Dağlarca çıkmaz mı karşıma:

“Mustafa Kemal'i gördüm düşümde,
Daha, diyordu.
Uğruna şehit olasım geldi hemen
Sabaha, diyordu.

Al bir kalpak giymişti al,
Al bir ata binmişti, al,
Zafer ırak mı? dedim,
Aha, diyordu.”

Sonra, Nazım Hikmet çıktı karşıma, “Demek ki, elli yıl olmuş göçeli bu dünyadan, memleket özlemim daha sönmedi, içimde bir yaradır" dedi ve gürledi:

“Yaşamak bir ağaç gibi, tek ve hür,
Ve bir orman gibi kardeşçesine”

Ve ekledi:

“Güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler göreceğiz”

Sonra, birden, fotoğraflardan tanıdığım Mustafa Kemal çıktı karşıma:

“Ayyaş” ve “çapulcu” torunlarıma selam söyle, dedi.

“Hemen söylerim” dedim.

“Başka diyeceklerim de var” der demez, korna sesleriyle uyandım.

Gençlik yıllarımızın türküsü düştü aklıma:

“Gün doğdu hep uyandık,...”

*****

Tayyip Bey’e çok şey borçluyuz. Çünkü muhalefetin yapamadığını yaptı; “muhalefet boşluğu”nun dolmasına, istemeden öncülük etti.

Muhalifler, kendiliğinden çoğaldı, birleşti.

Kendilerini aydın sananların “muhalefete muhalefet etmek” oyununu da, istemeden bozdu.

“Ayyaş”lar, “çapulcu”lar birleşti.

(Yaralanan, yerde yatan, doktor bekleyen o insanların ekranlara yansıyan yüzlerine, “vakur duruş”a bakın; ne hissettiğiniz size kalsın.)

Böyle “ayyaş”lara, “çapulcu”lara can kurban!

Daha neler göreceğiz, kim bilir?

“Kör olasın demiyorum,
Kör olma da gör beni”

http://www.facebook.com/turgutcelik

https://twitter.com/#!/turgutcelik

turgutce@yandex.com